Eind 2015 gaf de gemeenteraad de ‘aftrap voor een age-friendly city’. Dit had ook gewoon een ‘leeftijdsvriendelijke stad’ kunnen heten, maar dit terzijde.
Ik had het onderwerp al een paar maanden op mijn lijstje staan, maar het kwam er maar steeds niet van. Dat krijg je als je ietsje ouder wordt. Dan gaat het allemaal wat trager.
Wat houdt de leeftijdsvriendelijke stad in?
Citaat: ‘Amsterdam is vanaf 6 juli 2015 officieel lid geworden van het wereldwijde netwerk van Age-friendly Cities en gemeenschappen. In de startnotitie wordt beschreven wat Amsterdam al doet voor ouderen en wat de komende twee jaar verder ontwikkeld wordt zodat ouderen een leven lang prettig in Amsterdam kunnen wonen.’
Ik ben misschien ietsje te wantrouwend, maar volgens mij valt dit onder de categorie politieke goede voornemens waar je nooooit meer iets van hoort. Of het wordt gewoon als labeltje gebruikt voor elke minieme activiteit op het gebied van ouderenwelzijn.
Kijk, in een leeftijdsvriendelijke stad is natuurlijk de aangepaste huisvesting voor senioren goed op orde. En dan ook nog op locaties waar de bewoners gezellig contact kunnen houden met de gemeenschap en waar voorzieningen makkelijke bereikbaar zijn.
Helaas moesten organisaties voor ouderen vorige jaar aan de bel trekken met de constatering dat het tot dusver alleen maar slechter wordt.
In de leeftijdsvriendelijke stad is ook de (thuis)zorg goed op orde, opdat senioren tot op hoge leeftijd lekker thuis kunnen blijven wonen. Door de zware bezuinigingen is de tegengestelde ontwikkeling gaande en wordt de dagelijkse hulp op het bord van mantelzorgers gelegd. Dat gaat lang niet altijd goed en dus is vereenzaamd somberen achter de verdorde geraniums het lot van menig bejaarde.
Blijft het bij gelikte pr-plannetjes of komt er werkelijk iets van de grond? We gaan het zien. Mijn wachtstand is: sceptisch.
Het nieuwe interessant doen wordt in de politiek steeds meer met reclame jargon bedreven. En niet door politici alleen, ik hoor steeds meer koeterwaals om mij heen. Het is al mis gegaan toen ''het is in de mode'' door ''het is trendy'' werd vervangen. Wakkere mensen geloven niet in pr-sprookjes, wat stoer lijkt is zielig. Je zou er als schrijver zelfmoordneigingen van krijgen.