Verleden week had ik zin in een ommetje. Terwijl ik langs de Amstel liep, bleek het zulk aangenaam weer dat ik besloot verder te lopen, en even over het Waterlooplein te koekeloeren.
Nog een paar weken daarvoor had ik met veel anderen bij de Dokwerker gestaan, als tegengeluid tegen het oprukkende extreemrechts, dat even later hun haat probeerden te verspreiden.
Nu liep ik daar weer en pas vlak voordat ik bij de Stopera aankwam, zag ik veel politie op de been en herinnerde ik mij dat Pegida daar weer zou demonstreren. Door het zonnetje was ik ze even vergeten.
Ik kreeg onaangenaam kippenvel van het geschreeuw en ging snel rechtsaf. Mijn nekhaar stond recht overeind van de agressie die ik voelde, de haat die ze uitstralen, de onverdraagzaamheid. Er liep een stel voorbij, de man mompelde iets, waarop zijn vrouw antwoordde: ”We kijken gewoon de andere kant op als we er langs komen, dan zien we het niet.”
Een stukje verder, tussen De Nieuwe Amstelstraat en de Turfsteeg, stonden een vrouw en een man op hun Franse balkonnetje, met een wijntje, uitgedost in extravaganza. Ze riepen iets en toonden me een boekje met konijntjes, of hondjes, dat was niet te zien maar het zag er lief en schattig uit.
De vrouw riep dat ze toch íets wilden doen, tegen dat wat zich daar tegenover afspeelde.
Het werkte, ik schoot in de lach en kon weer innerlijk opgewarmd verder.
Nadat ik een ommetje langs oude boeken en kleren had gemaakt, liep ik weer langs de Dokwerker, om de fototentoonstelling van de razzia die vooraf ging aan de Februaristaking te bekijken.
Het was overweldigend indrukwekkend.
Mensen liepen erlangs, stonden soms stil, lazen de teksten, niemand praatte. Ik hoorde alleen het geschuifel van onze voeten over het gravel, op de plek waar honderden mannen bijeen waren gejaagd.
Met de neo-nazi's op de achtergrond werd het helaas zo vreselijk actueel... Met een brok in mijn keel, een overdosis kippenvel en enigszins betraande ogen keerde ik huiswaarts, dwars door alle buurten met alle kleuren en gezindten, de synagoge, de kerk en de moskee, langs de Kruidvats en de AH's, de döners en de banketbakkers, de Genco en de poshy beautysalon, een Turkse bruiloft met opzwepende muziek, en de Marqt alwaar ik ter troost een paar biertjes kocht.
zeven reacties op "Een wandeling door de tijd"
Om de euro meteen maar GROOT te maken besloten onze machthebbers ook de corrupte maffiose zuidelijke landen met de euro's te omarmen. De problemen met Griekenland, Italië, Spanje en Portugal waren toen allang te voorzien. Maar zij die er belang bij hadden drukten het door.
Schengen ook zo'n voorbeeld, om maar zo makkelijk mogelijk GROOT te globaliseren werden grenscontroles afgeschaft, lekker makkelijk (o.a. voor de drugsmaffia ) maar dat opende ook de poorten voor rondreizende criminelen uit Bulgarije en Roemenië, inclusief vrouwenhandel aan prostitutie geliëerd.
Al deze dingen gebeurden zonder dat de 10% ''haves'' daar last van hadden, integendeel. De narigheid kwam op het bordje van de 90% ''have-nots''. En zolang het sociale zekerheidsgebouw enigszins overeind bleef, kwamen de Europese volkeren niet in opstand. Nu wel, een beetje, maar naar de verkeerde schuldigen. We moeten ons ongenoegen niet gaan afreageren op de mensen die het veel slechter hebben dan de 90% have-nots in eigen land, want die kun je eigenlijk niets kwalijk nemen. Dat ''gelukzoekers'' (een mooi woord toch, dat tegenwoordig een vervelende bijsmaak heeft gekregen) hun kansen afwegen is logisch en voorspelbaar. Degenen die er geen 'last' van hebben zien niets liever dan dat de boosheid op anderen wordt gericht. Iedereen is in wezen een gelukzoeker, ik was het ook toen ik besloot niet langer slecht betaald op Nederlandse schepen te blijven varen. De problemen worden veroorzaakt door machtsmisbruikers, lieden als Poetin, Assad, Erdogan - maar zij niet alleen, ook en vooral onze Europese leiders, niet allemaal even opzichtig als Berlusconi dat was, maar ook onze Commissarissen en Nationale politici die in steeds toenemende mate hun eigen persoonlijke agenda laten meespreken. Een mooie positie in een commercieel bedrijf als toekomst lokt steeds meer, niet alleen bij VVD-ers, zelfs opvallend vaak onder ''socialisten''. We moeten ons niet boosaardig richten op de beklagenswaardige instromers van vandaag, maar op degenen die de ellende veroorzaken zonder daar zelf last van te hebben. Mijn afkeer van politici en bestuurders is algemeen, ook tegenover Wilders die duidelijk zijn eigen narcistische agenda heeft.
Dat deze groeperingen in opmars zijn is enkel en alleen te danken aan de mensen die er achter aan lopen.
Het heeft niets te maken met het zogenaamde wegkijken en het "niet luisteren" naar de burger - welke burger trouwens? - dit zijn gewoon slappe excuses voor domme mensen.
Een gedeelte van die mensen laat zich in de luren leggen door types als Wilders, de nep-blonde met nep-oplossingen maar wel met echte foute ideeën en een echte grote bek.
Een ander gedeelte is gewoon narrig, vals en ontevreden en draait zijn hand er niet voor om om de eigen frustratie over het mislukte leven (een groep) andere mensen in de schoenen te schuiven.
Over het geheel genomen is de 2e wereldoorlog te lang geleden voor mensen wiens inlevingsvermogen tekort schiet en is het leed niet te overzien als er niet op de een of andere manier paal en perk aan foute volksmenners wordt gesteld.