Waar is het mis gegaan met het Amsterdam Historisch Museum? Want mis is het zeker met deze eerbiedwaardige en voor de stad belangrijke instelling.
Sinds de laatste verbouwing zijn er op zijn minst twee kapitale fouten gemaakt. Fouten die samenhangen met de alom heersende trend om de Amsterdamse binnenstad onvoorwaardelijk uit te leveren aan de toeristen. Om van het centrum van de hoofdstad een soort Disneyland te maken.
Daarom bedacht een of andere grappenmaker de naam te veranderen in Amsterdam Museum. Het woord historisch is immers te moeilijk voor de gemiddelde toerist. Dus dat werd rücksichtloos geschrapt. Geëlimineerd. Op de mestvaalt van de geschiedenis gekiepert.
Dat was fout nummer 1, voor veel inwoners van de hoofdstad een klap in het gezicht. Het was alsof hun museum ze werd afgepakt. En die conclusie was terecht, bleek na de heropening. Het Amsterdams Historisch Museum had vroeger tijdelijke tentoonstellingen die door veel inwoners en oud inwoners werden bezocht. Die waren makkelijk toegankelijk. Via een aparte ingang op de binnenplaats stond je er gelijk midden in.
En wat is daarmee gebeurd? Die tijdelijke tentoonstellingen zijn weggestopt in een onvindbaar hoekje. Het bereiken ervan is voor iemand die slecht ter been is alsof je een stormbaan over moet. Trappen naar beneden, trappen naar boven, eindeloze gangen geverfd in kleuren die pijn doen aan je ogen, onduidelijke bewegwijzering, zodat je uiteindelijk uitgeput, verdwaald, gedesillusionneerd en gedesoriënteerd je wanhopig afvraagt welk sadist dit heeft bedacht. Alsof het leven op zichzelf al niet moeilijk genoeg is zullen bij dit museum er nog eens een kwelling aan toevoegen.
Ik heb twee keer zo’n tentoonstelling bezocht, en ben twee keer verdwaald. Het museum is verworden tot een ondoorgrondelijk doolhof. Een tantaluskwelling. Uiteindelijk net voor sluitingstijd wist toch nog mijn doel te bereiken. Maar door mijn zoektocht was ik te vermoeid om het gebodene nog in me op te nemen. Maar misschien is dat wel de bedoeling van het huidige management. Interessseert het maken van een makkelijk toegankelijke tentoonstelling voor de Amsterdammer ze niet. Hebben ze liever toeristen, die dan in hun winkeltje na het bezoek een godsvermogen uitgeven aan prullaria.
Het is dan ook geen toeval dat er geluiden op gaan om het het museum te verhuizen, en bij de komende subsidieronde hou ik mijn hart vast.
Misschien is een fusie met het scheepvaartmuseum, een andere instelling die na een verbouwing en herinrichting van jaren als een aangeslagen bokser door de ring wankelt, een oplossing. Want er moet iets gebeuren. Dit kan niet zo doorgaan. Een voor een verliezen respectabele musea in onze stad hun glans. Laten we dat zomaar gebeuren? En waar is de politiek als je ze nodig hebt?
Daarom ook aan hen deze boodschap: Ik wil een museum dat geen pretpark is, waar de tijdelijke tentoonstelllingen makkelijk toegankelijk zijn en dat Amsterdam Historisch Museum heet.
En het is maar dat U het weet.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "Waar ging het mis met het Amsterdam Museum?"
Sinds er besloten is dat elk museum tegenwoordig een Experience moet zijn is het mis.
Ik waardeerde de uitgebreide collectie kaarten en instrumenten van het Scheepvaartmuseum eerlijk gezegd méér dan het 'Til hier zelf een baal koffie op' -wat je er nu kunt ervaren.
Voor mij moet een museum eigenlijk stoffig zijn. Weinig bezoek vind ik bijna een pre.
Trapjes, hoekjes en gaatjes? Daar heeft het Amsterdams Historisch zijn gouden kans in huis. Hang er voor Rob een flink aantal bewegwijzeringspijlen op naar die tijdelijke tentoonstelling. Die oplossing hoeft niet al te duur te zijn,
Ik zou trouwens geen plek in het Centrum weten waar ze naar toe zouden moeten verhuizen (behalve het Gerechtshof aan de Prinsengracht dan).
Kortom: het Historisch moet Historisch blijven. Op zijn historische plek.
Kun je nog eens vluchten uit Disneyland Calf Street.
Maar ga eens naar het filmmuseum EYE: daar ben je als (moeilijk lopende) bezoeker helemaal aan de duivel overgeleverd met al die idioot brede trappen en een armzalig liftje... Ik ben er één keer geweest, maar dat was ook meteen de laatste!