
Een expat heeft een treurig lot. Als expat heb je geen leven. Een expat is iemand die door een buitenlands bedrijf een poos in Nederland wordt gestationeerd. Vaak mag het gezin mee, maar dat maakt de situatie niet per se beter. Na een aantal jaren moet je weer terug naar huis of naar een andere uithoek op deze aarde.
De expat is een moderne lijfeigene, een horige, hij moet doen wat het bedrijf hem opdraagt. Vooral voor expats uit India en Japan schijnt het erg te zijn. De vrouw en kinderen van de expat lijden het meest. Als de kinderen nog niet leerplichtig zijn zitten de vrouwen vaak thuis. De godganse dag. Hooguit zoeken ze elkáár op. In het gunstigste geval leren ze een paar woorden Nederlands en maken ze wat vrienden buiten eigen kring. Om op een slechte dag te horen dat ze weg moeten, om in een ander vreemd land weer totaal opnieuw te moeten beginnen.
Internationale scholen
Onze overheid is ondertussen wel trots op al die expats. Ze geven toch een bepaald cachet: kijk eens hoeveel buitenlandse bedrijven wij hier naartoe hebben weten te lokken! Goed voor de economie!
Maar ineens is er een probleem: er zijn niet genoeg plaatsen op internationale scholen voor de kinderen van expats. Dat moet snel verbeteren, want anders is er geen ‘aantrekkelijk vestigingsklimaat’. Merk op dat hier dus niet gelet wordt op het belang van de kinderen, maar op ‘het vestigingsklimaat’.
Aan de allerkleinste kinderen wordt nauwelijks gedacht. In teveel gevallen gaan ze niet naar een crèche. Want als één ouder niet werkt krijg je geen kinderopvangtoeslag. Deze kinderen lopen allemaal -wat de Nederlandse taal betreft- een achterstand op in een cruciale periode van hun ontwikkeling. Ook sociaal blijven ze dikwijls in een isolement.
Subsidiepot
Voor andere buitenlanders die naar Nederland komen ligt de nadruk op integratie. Bij expats niet. Taallessen mogen volgens kamerlid Marcouch niet worden vergoed uit de subsidiepot. Die is voor armlastigen. Expats moeten het zelf betalen. Daar is iets voor te zeggen, maar dan moet je ook het lef hebben om de buitenlandse bedrijven te stimuleren om die taallessen voor hun personeel te vergoeden. Maar dat zal wel niet bijdragen aan een ‘aantrekkelijk vestigingsklimaat’ en dus gebeurt het bij mijn weten niet.
Expat hotspot
Amstelveen roffelt zichzelf op de borst dat het een echte ‘expat-hotspot’ is. Ruim 7,5 procent van de inwoners is expat. Alleen in Wassenaar wonen er naar verhouding meer. Bij Amsterdam is dat maar 4 procent. Concreet gaat dat bij elkaar toch om duizenden mensen. Die hangen er in deze samenleving maar zo’n beetje bij, meestal hoog opgeleid, maar eenzaam. Noodgedwongen klitten ze wat samen in de eigen groep. Terwijl de behoefte aan contact met de Nederlandse samenleving wel degelijk bestaat. Tijd dus voor een in álle opzichten ‘aantrekkelijk vestigingsklimaat’.
Eerder deze week gepubliceerd op weblog Arnoud Hugo.
Bron afbeelding: Pixabay
P.S. Twee weken geleden heb ik een poëziewedstrijd georganiseerd in Amsterdam Zuidoost en ook daar waren de kinderen leuk en inspirerend.