Kort geleden heb ik opnieuw een groepsvoorlichting over de Noordzuidlijn bijgewoond. In 2017 zal de trein de 9 kilometer van het Buikslotermeerplein naar de Zuid-as rijden, vice versa. Echt waar. De wandelexcursie naar het transferstation onder het NS Centraal Station (nu in fase van afbouw) heb ik aan me voorbij laten gaan – ik had genoeg aan mijn herinnering aan de wandeling onder het Rokin de afgelopen zomer en de vertoonde animatiefilmpjes van de stations (waarin alles er altijd zo perfect, gelikt geordend en schoon uitziet).
Er werd stevig afgerekend met de (niet onderbouwde) algemene volkskritiek op het monsterproject.
En ja, na de misser met de bekisting van het Station Vijzelgracht is het boren van de buizen feilloos verlopen. Na alle vertragingen is er zelfs weer wat tijd teruggewonnen.
Zorgeloos
En ik moet toegeven: er zal straks toch wel een huzarenstukje van hoogstaande techniek geleverd zijn. Want zoals gezegd: boren door een granieten berg is betrekkelijk simpel en niet te vergelijken met 'boren door een puddingbroodje'. Een puddingbroodje waar bovenop een museaal stadshart staat – en waarbij je ook nog even onder het Centraal Station door moet, de fundatie daarvan in fasen gedeeltelijk vervangend, terwijl het treinverkeer erboven ongestoord blijft voortrollen.
Maar er werd met geen woord gerept over de volkomen disproportionele kostenramingen van het hele project. Ik merk steeds vaker dat onze overheid, vanaf Gemeente tot in de hoogste lagen (nationaal en Europees) vaak ontzettend zorgeloos omgaat met geld.
Nattevingerwerk
Ik krijg steeds sterker de indruk dat vele begrotingen meer nattevingerwerk dan serieus zijn, liever laag ingezet dan prudent, om te zorgen dat politieke goedkeuring niet in gevaar komt.
Ambtenaren, ministers en commissarissen hebben blijkbaar toch iets gemeen met bankdirecteuren. Zodra je gewend raakt met bergen andermans geld om te gaan verlies je blijkbaar gemakkelijker je integriteit dan de gemiddelde sterveling. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit gehoord dat een directeur van een koekjesfabriek zich moest verantwoorden voor het feit dat hij jarenlang karrevrachten koekjes aan huis liet bezorgen.
Schuldige
Als op bestelling leverde de Belastingdienst van de Gemeente Amsterdam me eind 2013 weer een bewijs van mijn indruk. Jaarlijks wordt van 1,5 tot 1,8 miljoen euro uitbetaald aan een bijzondere groep bijstandsgerechtigden als eenmalige woonkostentoeslag. De Dienst leverde een verzamelopdracht af aan de bank tot een totaal van ruim 180 miljoen. Deze absurd hoge som viel blijkbaar niemand op... Pas na uitvoering van de betalingen ontdekte men dat elk van de 9000 geadresseerden het 100-voud aan toeslag heeft ontvangen. Blijkbaar had iemand de komma een paar plaatsen verschoven. De Dienst legt intussen huisbezoeken af om het teveel terug te halen. Een arbeidsintensieve operatie waaraan ook weer een prijskaartje hangt. En dan moet natuurlijk nog de schuldige worden aangewezen. Daarvoor wordt een extern expertisebureau ingehuurd. Misschien kunnen we het geld van de gemeenschap voortaan toch maar beter toevertrouwen aan de directeur van een koekjesfabriek.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Dat weet ik al heel lang heel zeker. Daarom begrijp ik niet dat er überhaupt nog mensen zijn die in hun naïviteit -onder het mom van 'democratie'- elke vier jaar weer nieuwe oplichters in alle geledingen binnen de firma List & Bedrog wensen te kiezen.