Deel 2 – Cultuurschok en het Stockholmsyndroom (Deel 1 staat hier)
Aan de Weesperzijde – ja we zitten nog steeds in dat voormalige krantenmannen bolwerk - miezert het. Druppels al aangroeiend, kruipen traag langs de ruiten, terwijl ons de derde consumptie wordt gebracht. Over alles hebben we onze mening, maar we beseffen dat we van de maatschappij maar de helft kennen. Hoe de andere helft hun leefwereld ervaart, daarvan weten wij tweeën veel minder. Vrouwen – ze zijn nog steeds bang voor een stigma wanneer ze van verregaand grensoverschrijdend gedrag aangifte zullen doen. Ook uit het recente verleden van ons vrije vaderland komt veel leed traag en laat naar boven. Misstanden te over, ook zonder vlucht uit oorlog. Tot op vandaag doet lang niet elke vrouw, die na een feest van haar fiets getrokken wordt aangifte. 'Blanke hollandse mannen' ontsporen ook in onze gereguleerde seculiere maatschappij, ondanks aangeleerde zelfbeheersing.
Het vlees is zondig
Syriërs en Irakezen verschillen veel met gearabiseerde Noord-Afrikanen*. Een deel van de lieden die zich in het feestgedruis van nieuwjaar te buiten gingen komt uit een cultuur waarin niet geleerd wordt met hormonale opwinding om te gaan, maar waar juist gekozen is alles te onderdrukken wat die zou kunnen opwekken. Kunstenaars mogen de menselijke figuur niet afbeelden en alles wat mooi is aan een levend vrouwelijk lichaam moet uit zicht worden gehouden – achter gesloten deuren of ingepakt, in gelaagde gewaden die alle contouren verhullen. De overeenkomst met de verschijning van christelijke kloosterzusters lijkt niet toevallig: het vlees is zondig, vooral dat van de vrouw! Intussen groeiden wel verschillen in diverse moslimgemeenschappen, Sharm-al-sheik is bijvoorbeeld onvergelijkbaar met Mena-al-Ahmadi. Westers badtoerisme aan de Golf van Aqaba is een geaccepteerd en welkom verschijnsel – aan de Perzische Golf moeten de zeelieden in Ahmadi binnen het restaurant en zwembad op de compound van de oliemaatschappij blijven, hoog omheind. Voor veiligheid en rust, zelfs op een plek waar nauwelijks vrouwen komen. Aan boord praatte ik met een jongen uit een woestijndorp, hij kon opgewonden raken van een blote enkel, bekende hij.
Wat de hormonen van mannen met een Berberse achtergrond betreft, heb ik weinig fantasie nodig.
Mijn vriend zucht. – ''Hoe brengen we dat nou tot elkaar, onderdrukkingscultuur en een cultuur van zelfbeheersing? Van twee kanten tegemoet gaat niet, terug naar klederdrachtjaren met vijf baaien* rokken en een omslag-hoofddoek wil niemand.''
''Je hebt gelijk, er is maar één richting: aanpassen aan onze manier van omgaan, niet omgekeerd. Maar het zal niet meevallen met al die verstorende signalen: al die seksshops, het erotisch bloot in de media, volop porno op internet, bn-dames die staan te trappelen om hun naaktfoto in een mannenblad te krijgen.''
Een verbijsterende ervaring
– ''Weet je, soms raak ik zelf nog verward. Seksistische opmerkingen worden veracht, maar heel veel vrouwen voelen zich stiekem gevleid als ze worden nagefloten door bouwvakkers. Al laten ze er niets van merken. Aangestaard worden vinden ze hinderlijk, maar ze beklagen zich erover 'boven een zekere leeftijd' voor de mannen onzichtbaar te zijn! Ze genieten van aandacht, maar onder een onduidelijke maar strenge grensbewaking. Een verbijsterende ervaring begon aan het Leidseplein:
Een goede kennis uit de provincie e-mailde dat zij een dagje naar Amsterdam komt. Leuk, kunnen we elkaar ergens ontmoeten? Ik noemde een café waar uit ervaring wat vertier te genieten zou zijn, na lunchtijd dat was een goed idee. Ze komt, strijkt neer na een vluchtig kusje (zo close zijn we ook weer niet) en we drinken een glas. Binnen een half uur staat ze op: ''Even naar het toilet''. Ik kijk haar na, in haar kielzog een andere vrouwelijke kennis waarmee het contact wat is verkoeld.
Er is livemuziek, standup worden wat grappen verteld, de tijd verstrijkt. Is er iets gebeurd, is ze onwel geworden? Plotseling komt ze langs zeilen, in de loop grist ze haar jas van de kapstok:
''Sorry, ik moet meteen weg''. 's Avonds thuis stuur ik een berichtje: ''Wat was er toch, waarom zo snel weg zonder uitleg?'' De volgende morgen belt ze: ''Ik had geen goed gevoel meer daar, moest wel gaan''. Had het iets te maken met dat lange verblijf op het damestoilet?
Een ontwijkend antwoord - ze had trouwens een nare ervaring op lijn 2 naar CS.
– Wat is er toch gebeurd??
''Het was erg druk in de tram. Er stapte een man op die vlakbij me ging staan – toen we reden bewoog hij telkens tegen mij áán en ik kon geen ruimte maken. Ik voelde zijn adem in mijn nek. 'Wil jij lekkere seks? Ik kan jou geven heel goeie seks. Niet betalen', hijgde hij in mijn oor.''
– ''Wat een schoft, wat heb je gedaan?''
''Ik ben op het Damrak eruit gesprongen en naar het Stationsplein gehold, was erg van streek''.
– ''Geen wonder, was ik erbij geweest had hij een knal voor zijn kop gekregen. Wat was het voor iemand?''
''Dan is het maar goed dat je er niet bij was, het was een buitenlander, een zwarte man''.
– ''Des te meer reden om hem een lesje te leren, hij verpest het voor zijn landgenoten''.
''Misschien bedoelde hij het niet bedreigend. Omdat hij uit een Afrikaans land komt waar veel single Europese vrouwen van mijn leeftijd heengaan, voor betaalde seks met inheemsen''.
Nu vallen we allebei even stil, ik van verbazing, hij bij de herinnering.
Voordat alle nieuwkomers alle onbegrijpelijke nuances doorkrijgen zal er nog veel water door de Amstel vloeien.
Noten:
drie reacties op "De hemel en de hel (2)"
Daarnaast, als vrouw van 52, had ik ook gedacht dat het na ruim 40 jaar wel stil zou worden. Niets is minder waar. Zowel de vriendelijke, complimenteuze soort (dank!) als helaas ook de vrouwenhaatvarianten. Waarbij ik toch ook even wil opmerken: ook vrouwen doen hier aan mee. En alle kleuren mannen.
De vrouw in het voorbeeld vertoont een onduidelijke houding, ze verlaat degene waarmee ze afgesproken heeft en waarmee ze een welkomstdrankje dronk, onmiddellijk na een lang gesprek met een andere vrouw achter de deuren van de damestoiletten. Zonder verklaring, zelfs zonder verontschuldiging. Zijn haar zulke vreselijke dingen verteld, vraag je je dan af... En neemt ze niet de moeite het waarheidsgehalte ervan te controleren? Vlug van de kook? Maar dan wel verontschuldigingen zoeken voor een onbekende Afrikaanse seksist? Omdat die er misschien aan gewend is dat witte vrouwen van middelbare leeftijd op de stranden van zijn land op zoek gaan naar lovers, wapperend met hun euro's?
Mijn vriend en ik snappen er nog steeds niks van.