AmsterdamCentraal.nl

Nou lees ik vaak in de krant over het lawaai van de rolkoffer, de last die een hoop mensen hebben van groepen toeristen met van die koffertjes die alle kanten oplopen omdat ze de weg niet weten. Ik heb daar zelf namelijk ook vaak last van. Rolkofferterreur. Maar goed nu moest ik van de Baarsjes waar ik woon naar de Jordaan naar het theater Het Perron waar ik voor de eerste keer try-out zou doen van het programma. De voorstelling was uitverkocht en zenuwachtig ging ik onderweg. Het koffertje dat best zwaar was hobbelede achter mij aan. Bij de eerste stappen op straat had ik al het gevoel of ik een vreemde was in mijn eigen stad. Het gevoel alsof mensen me raar aan keken. In de rustige straten van de Baarsjes ging het lopen nog wel maar vanaf Wiegbrug en steeds drukker wordende de Clercstraat ging het al een stuk moeilijker. Soms liep het koffertje vast door de natte bladeren of hij bleef vast zitten tussen de stoeptegels. Soms klapte hij zijwaarts als ik van de stoep af ging. Omdat ik ook nog een grote boodschappentas bij me had vol met spullen voor het programma leek het of het koffertje steeds zwaarder werd. Ik had ook steeds het gevoel dat mensen me aankeken met zo een blik van, daar heb je weer zo een stomme toerist. 

Mensen gaan in Amsterdam sowieso al niet erg opzij als je op de stoep loopt maar nu leek het wel alsof ze expres vlak voor je gingen staan. En natuurlijk dat de stoepen nog steeds vol staan met brommers, fietsen en allerlei andere troep die niet op de stoep thuis hoort maakte het tot een zware tocht. Om een kort verhaal lang te maken. Eigenlijk wil ik alleen maar zeggen dat ik eigenlijk wel medelijden heb gekregen met al die toeristen die met zo een koffertje moeten slepen en dat ik er voortaan een beetje meer rekening mee zal houden.