Zwerfvuil. Daar wil ik het over hebben. Graag zelfs, want het houdt me erg bezig.
We hebben 1 planeet. 1. Dit is ons huis, ons thuis en onze eindbestemming. Je zou denken, dat koester je. Dat heb je lief, dat verzorg je. Maar nee. Over de industriële destructie van ons thuis heb ik het nog niet eens. Want die is zo groot, dat het mijn invloedssfeer ontstijgt. Wat wel binnen mijn bereik ligt, is zwerfvuil.
Het is een verslaving geworden. Waar ik ook ben, er ligt altijd wel iets op straat, in het gras, of in de bosjes wat thuishoort in een vuilnisbak. Waarom het er ligt, weet ik niet. Maar ik kan het niet aanzien en haal het weg. Inmiddels heeft mijn verslaving een vaste plaats in mijn leven, met bijbehorende parafernalia.
Zo heb ik altijd een plastic tasje bij me. Handig als vuilniszak. Ook heb ik een grijper, zodat ik niet per ongeluk een drol pak. Die is meer voor rond het huis. En er ligt een paar werkhandschoenen in mijn auto, voor tijdens de strandwandeling.
Onbegonnen werk? Druppel op de gloeiende plaat? Veel mensen maken me uit voor gek, als ik ga rapen. Ik antwoord ze dat het gek is om het niet te doen. Soms is dan het weerwoord dat men belasting betaalt, dus de overheid moet het maar opknappen. De overheid, althans de Amsterdamse, bezuinigt echter op onderhoud van de openbare ruimte en haalt vuilnisbakken weg (want dan hoef je ze ook niet te legen).
In Noord kan ik gemakkelijk een uur in de bebouwde wereld lopen, zonder een vuilnisbak tegen te komen.
Natuurlijk wordt dan de hele openbare ruimte een vuilstortplaats.
Gelukkig ben ik niet de enige: laatst riep een mevrouw vanaf de fiets mij verrukt toe: ” Hoera! Een mede-afvalraapster!” Ook zijn er mooie initiatieven zoals het Oud Amsterdamsch Plastic Vissen, buurtopschoonacties en wat dies meer zij. Alleen: die zijn maar eens per jaar. Terwijl de troep elke dag onze leefomgeving versjteert.
Mag ik u vragen het ook eens te doen? Een plastic flesje van straat te rapen? Gewoon, een keer. En als het goed voelt, dan doet u het wellicht nog eens.
Ja, het is de troep van een ander. Maar uiteindelijk ook van jou zelf. Ik ruim het niet op voor een ander. Ik doe het voor mezelf. Voor de dieren en de planten, maar voor mezelf. Dat ik achterom kijk, en zie dat het de wereld toch wat mooier is geworden omdat ik langs kwam.
Foto: De Plastic Whale, gemaakt van uit de grachten opgevist plastic - Foto: Peter Eijking.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
dertien reacties op "Pak eens plastic"
http://statiegeldopalles.petities.nl
Oja, en voed je kinderen op: als ik lang geleden en papieren wikkeltje van een snoepje weggooide, de riepen vader en moeder in koor: Oprapen!!
Wat mij ook vreselijk stoort: glasbakken. Een glazen fles die nog zeker honderd jaar mee kan, kapot gooien en omsmelten. Hoezo is dat goed voor het milieu? Ik wil met mijn fles naar de winkel en hem opnieuw laten vullen. Waarom kan dat niet? Oh ja......kapitalisme............
http://www.wastedlab.nl/nl/
Mijn aanmelding voor het plasticinitiatief is afgewezen: ik woon niet in de "focusbuurt". Terwijl je je zak plastic zelf naar een inzamelpunt moet brengen. En de spaarpunten mij ook gestolen kunnen worden. Dat valt niet mee, een goede wereldburger proberen te zijn
De bestaande productiebelangen spartelen tegen, net zoals bij de winning en handel in fossiele energie. Overigens heeft Den Haag alle fabrikanten allang een verpakkingsbelasting opgelegd die uiteraard aan ons in de prijzen wordt doorberekend. In plaats dat de regering het geld gebruikt om de afvalstromen te verminderen blijft ze ons ook nog verwijderingsbijdragen en huisvuilophaal in rekening brengen. Huisvuil dat in hoofdzaak uit verpakkingsmateriaal bestaat. De brandbare fractie levert ook nog eens geld op omdat die als brandstof wordt geleverd voor energieopwekking. Er zijn vele belanghebbenden die alles liefst zo laten als het is. En wij ??? zitten met de rotzooi die ons ook nog geld kost...