Recent bereikte mij via Facebook een vriendschapsverzoek van een mevrouw van de Partij van de Dieren. Ik twijfelde of ik daarop in moest gaan. De mevrouw zag er leuk uit, maar maakte de indruk zwaar te lijden onder de last van het leven. Ik kon niet zien of ze net zo'n waanzinnige zendelingenblik in haar ogen heeft als haar matriarch Marianne Thieme.
Ik ben bang voor een stroom van zure berichten waarin ze mij tot vegetariër wil bekeren en huisdieren, dierentuinen en verstandig faunabeheer wil verbieden. Uiteindelijk wil die partij eten van vlees strafbaar maken. En willen verbieden dat wij van dieren genieten. Dat hele genieten van het leven zien ze waarschijnlijk als iets zondigs. Die Marianne Thieme is toch ook lid van de 7e dags adventisten, een fundamentalistiche christelijke sekte? Wat vinden de dieren daar trouwens van?
Bij mij om de hoek zit de Artis, de beste dierentuin ter wereld. Je kan er op een gratis toegankelijk plein, met tafels en stoelen net zoals in de Jardin de Luxembourg in Parijs, lekker vogels kijken. Flamingo's, lepelaars, en nog een paar grappig uitziende soorten. Een gratis verzetje dat van de azijnpissers van de Partij van de Dieren niet mag. Dierentuinen moeten dicht. Dierentuinen zijn dierenleed.
Want het leven mag niet leuk zijn, het leven is een lijdensweg en daarna sterf je een armzalige dood. De dieren in Artis lijken daar helemaal geen last van te hebben. Ze hebben hun natje en hun droogje en ze worden gepamperd. Kom daar in de vrije natuur maar eens om. Daar gaat het er een stuk ruwer aan toe. Tomeloos geweld, het recht van de sterkste, moord, doodslag, verkrachting, honger, uitputtting. Thema's die in iedere natuurfilm terugkomen.
Dat hele dierenactivisme is volgens mijn bescheiden mening een vorm van uiterste decadentie van een verwende generatie in de decadente westerse laat-kapitalistische samenleving die steeds verder in de war lijkt en uiteindelijk aan zijn eigen tegenstellingen ten onder zal . En dan heb je ook nog dierenterroristen die een heilige oorlog voeren tegen alles wat in hun ogen zonde is. Dierenactivisme als voorbeeld van doorgeslagen intolerantie. Alsof er geen ergere problemen zijn in de wereld. Honger, slavernij, oorlog, massale vluchtelingenstromen, overbevolking, schending van mensenrechten, noem maar op.
Ik heb desondanks ja gezegd tegen het vriendschapsverzoek van de mevrouw van de Partij voor de Dieren. Want ik ben ruimdenkend, en onder mijn Facebook vrienden tolereer ik vogels van uiteenlopende pluimage. Als welkomstfilmpje wilde ik deze korte documentaire over flamingo's op haar facebookpagina plaatsen. Maar dat was niet mogelijk. Want zoals het de ware gelovige betaamd laat ze geen tegenspraak toe en zwelgt ze het liefst in haar eigen gelijk.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vijf reacties op "Een vriendschapsverzoek"
En toentertijd hadden ze ook honger, oorlog en ziektes.
Maar dat waren ook geen redenen om slavernij in stand te houden.
Ik bezoek geen dierentuinen en ben al aan het minderen met vlees eten, en hoop ooit ook volledig vegetariër te worden.
Als je geen onderdeel uitmaakt van de oplossing, ben je een deel van het probleem.