Home > > Zondagsschilders

Zondagsschilders

Thea de Haan

Wat is Amsterdam toch een geweldige stad. Het bruist hier. Altijd wat te doen. Brandpunt van kunst en cultuur. En wat een traditie. Rembrandt, Breitner, Appel, noem maar op.
Het lijkt ook wel of iedereen er kunstenaar is. Of wil zijn. De stad barst van de creatieve energie. Daarnaast zijn er ook veel poseurs. Praatjesmakers. Charlatans. Blaaskaken. Maar dit terzijde.
Hoeveel kunstenaars wonen er eigenlijk in 020? Ontelbaar veel moeten het er zijn.

Neem nou zo'n Open Atelier route in Amsterdam Oost. Daar doen al tachtig mensen aan mee die zich kunstenaar noemen. De meeste kunstenaars die ik hier in de buurt (Plantage/Kadijken) ken doen niet mee. Er zouden makkelijk drie keer zoveel namen op die lijst kunnen staan.

Maar ja, kunstenaars. Die hebben een gekweld bestaan. Moeten Lijden voor hun Kunst. Hebben het niet makkelijk.
Misschien hebben ze geen geld om de tachtig euro inschrijvingsgeld te betalen. Of mogen ze niet meedoen. Of willen ze niet met bepaalde mensen op de lijst geassocieerd worden. Of zijn om principiële redenen tegen dit soort ordinaire commerciële activiteiten. Of hebben ze ruzie met de organisatie. Of met een van de collega's. Want haat en nijd, jaloezie en kinnesinne heersen alom in de wereld van de beeldende kunsten.

Kunnen al die mensen er van leven? Of hebben ze gewoon een baantje of een uitkering en schilderen, beeldhouwen, etsen, knippen en plakken ze uit roeping? Omdat ze nou eenmaal moeten. Tegen de klippen op. Voor de kat zijn staart. Ze hebben er mooie verhalen bij. Moeilijke theorieën. Ondertussen puilen hun ateliers uit van het onverkochte werk.

Dat brengt me bij de zondagsschilders. Bestaan al decennia, en maken ook mooi werk. Alleen zijn ze wars van pretenties. Liefhebbers, die voor de lol dingen maken. Vaak verrassend mooi. Met dit soort oprechte amateurs voel ik me verbonden. Zoals mijn vriendin altijd zegt als ik weer eens een stukje tik: Een man moet een hobby hebben.
Onder de link een interview met Thea de Haan van de zondagsschilders Amsterdam.


vijf reacties op "Zondagsschilders"

JohnN
-1-  JohnN:
Wijlen Louis Lehman, de Amsterdamse schrijver/dichter, kon zich boos maken over uitspraken als "zondagsschilders" of "amateurdichters": "Ik ken alleen maar dichters!"
Arnoud
-2-  Arnoud:
Gisteren zei een kunstenaar nog tegen mij: ze doen er allemaal wat bij, lesgeven of zoiets, want er is niet van te leven. Het onderscheid tussen zondagsschilder/amateur en 'professional' is er dus eigenlijk niet, lijkt mij.
JohnN
-3-  JohnN:
Volgens de "gangbare" ideeën over professionele of niet-professionele kunstenaars is zelfs Vincent van Gogh altijd een amateur geweest.
Suffie
-4-  Suffie:
Je hebt ook zondagscolumnisten...
Herbert
-5-  Herbert:
Dat de meeste kunstenaars niet van een zelfstandige praktijk kunnen leven is niet zo erg. Dat geldt ook voor andere beroepsgroepen. Ook lang niet iedereen die de kunstacademie doet wordt beeldend kunstenaar. Maar je komt ze wel in alle hoeken en gaten van de maatschappij tegen.
Het nadeel van de richting beeldende kunst van de kunstacademie is dat het een vorming is een geen beroepsgerichte opleiding. Je komt wat minder snel aan de bak.

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.