Home > > Waterschapsverkiezingen

Waterschapsverkiezingen

Gemaal - Foto: Arnoud de Jong

De 18e maart is in het verschiet. De politiek raakt op zijn zachtst gezegd weer hevig opgewonden. Het valt mij telkens op dat de nadruk van de betogen vooral wordt gelegd op wat 'de ander' fout doet. Zoals gebruikelijk bij alle verkiezingen houdt de zittende premier zich gedeisd, boze tongen beweren dat die zich dan bezig houdt met 't voorbereiden van de transfer naar een lucratieve baan in het grote bedrijfsleven. Later wordt die kwaadspraak bedroevend vaak door de feiten bewezen.

Intussen gaan de debatten van de anderen vooral over de landelijke en Europese politiek, ongeacht of het nu de Gemeenteraad of, zoals dit keer de Provinciale Statenleden zijn, die gekozen moeten worden. In de overtreffende trap dreigen nu zelfs de Waterschappen door de landelijke politiek te worden gegijzeld.

Oogkleppen
De ellende is dat je in de politiek vooral wordt gemanipuleerd in uitgesproken belangenrichtingen: óf het heil van de macht van de markt, of het bejubelen van alle wijsheid van de slimste, of de onbezorgde gedachte dat we rijk genoeg zijn voor alles, of het bouwen van hoge demarcatiemuren voor een naadloos isolationisme. Wat moet ik hier nu mee als het gaat om sluizen, gemalen, vaarten, boezems en dijken?

Als er nu één terrein is waarop de beslissingen in volkomen onafhankelijkheid het algemeen belang moeten dienen dan is het wel 't waterschapsbeleid, historisch ontstaan vanuit de leerschool dat het individuele of groepsbelang het algemene belang vaak in de weg zit. En dat dit algemeen belang ook het individu tenslotte misschien wel beter dient dan een bekrompen oogkleppenhouding.
Eigenlijk wil ik helemaal niet weten wat de politieke kleur is van degene waarop ik moet stemmen, degene die moet zorgen dat mijn leefomgeving niet verzuipt of uitdroogt.

Ongekende overstromingen
Het valt niet te ontkennen dat politieke voorkeur voor groepsbelang en desinteresse in wat voor de gemeenschap als geheel telt, vaak tot gevaarlijke situaties leidt. Ik wil niet meteen 1953 erbij slepen, Nederland was in 1946-1952 geconcentreerd op puinruimen en (nood)woningen bouwen. Maar in andere landen zien we nu voorbeelden waar geen excuus voor het grijpen ligt. Zie China, Chittagong, New Orleans, New York en Venetië – zomaar wat voorbeelden. De Club van Rome stond begin jaren tachtig al te roepen dat de wereld zich moet voorbereiden op ongekende watervloeden.

Opgewonden tirade
Natuurlijk is er in de jaren sindsdien heel wat gebeurd, zeker in Nederland wat de veiligheid betreft. Maar politieke invloed in de Waterschappen is allang zichtbaar en dat stúúrt de afweging van de belangen die bij elke besteding en maatregel aan de orde zijn. En omdat iedere 'ingelande' moet meebetalen mag je ook stemmen, maar op wie? Ook voor de Provinciale Statenlijst is dat moeilijk. Ik hoorde deze week een speech van een kandidaat Gedeputeerde, van een partij waarvan je eerbied voor de schepping zou verwachten. Ik schrok van haar opgewonden tirade met overslaande stem. Haar boosheid gold de ''milieufanaten'', die doorgeslagen lieden met hun ''eindeloze lijsten van bedreigde kikkertjes, kevertjes en plantjes'' die zij hebben doorgedrukt. (Zucht...) Als dit de soort dynamiek is die men ook in de waterschapscolleges wil introduceren ziet het er slecht uit. 


Pakje boter
Op uitnodiging van Greenpeace Nederland werkte ik onlangs mee aan een Motivaction studie over de 'waardenprofielen van de Nederlanders'. Het verbaasde mij niet dat ik als individu hoog scoorde bij de waardering van natuur, milieu en mensenrechten. Op grond hiervan werd ik benoemd tot 'postmaterialist'. Daar hoef ik me dus niet voor te schamen. Maar ik was geschokt door het totaaloverzicht over het grote aantal proefpersonen van het onderzoek. De postmaterialisten behoren tot de kleinste minderheid van slechts tien procent... Als politieke macht kunnen we dus bij wijze van spreken nog geen deuk in een pakje boter slaan. 
Vroeger gold de spreuk: 'De armoe laag in 't veen, de rijkdom hoog en droog op 't zand'. Maar het veen en het zand hebben beide hun schoonheid. Wat ik wil is bestuursbeslissingen genomen als door de onafhankelijke rechter, maar die staat niet op de lijst.
Zit ik toch weer met de vraag: op wie moet ik nu stemmen?


zeven reacties op "Waterschapsverkiezingen"

Suffie
-1-  Suffie:
Ik mag het hier dan niet helemaal mee eens zijn, ik ben bijzonder blij dat er hier over dit onderwerp nog een stuk verschijnt dat wél inhoudelijk onderbouwd is. Dank je, John!
Herbert
-2-  Herbert:
Een waterschap of een Hoogheemraadschap is gewoon een overheidsorgaan. Net zoals de Gemeente, de Provincie en het Rijk.
En voor een groot deel liggen de uitgaven van een waterschap vast. Dijken moet bepaalde normen voldoen hoewel dat wel verschilt per soort dijk. Geld voor dijkonderhoud mag niet worden gebruikt voor het weghalen van slib in een gracht of kanaal.

Maar een waterschap moet wel keuzes maken: verwijderen we eerst het slib uit de Prinsengracht of uit de Herengracht.
Ook de hoogte van het peil is een politiek keus.
Ik noemde 1953 niet voor niets in een ander stuk. In de jaren '20 (en niet '30 zoals ik schreef) maakte Rijkswaterstaat zich al zorgen over de toestand van de dijken in o.a. Zeeland. Dat heeft niets met de wederopbouw van Nederland te maken.

Sinds de bijna overstroming in de Betuwe is men ook anders over dijkbouw gaan denken. Vroeger moest een dijk hoog genoeg zijn, nu sterk genoeg. En als er wat water overheen gaat is dat bij een sterke dijk ook niet zo'n probleem.
JohnN
-3-  JohnN:
Dankje Suffie, graag gedaan.

@Herbert: Ik heb, hoewel erg jong, 1953 nog zeer bewust meegemaakt. Het mag dan zijn dat Rijkswaterstaat al verr vóór de tweede wereldoorlog in Den Haag aan de bel getrokken heeft, ik weet zeker dat er bij de bevolking totaal geen notie van de toestand was. Het was gewoon geen punt, we hadden dijken, die hielden het water tegen, klaar. Behalve als je ze bombardeerde, of doorstak zoals in Walcheren gebeurde. Er was na WO2 heel wat droog te maken waarmee de oude staat hersteld werd. Je moet ook niet vergeten dat er in 1930-32 de Afsluitdijk gebouwd werd, een hele krachtsinspanning, zowel technisch als financieel in een tijd van diepe crisis. Prettig voor Amsterdam dat er heel wat veiliger door werd. Voor een ''upgrading''' van andere dijken was er vervolgens in de periode 1939-1953 echt helemaal geen geld. Ik herinner me goed dat de angst voor ''De Russen'' groter was dan de angst voor het water. Die instelling was zo algemeen dat ik bij het eerste bericht op de radio dat er legereenheden met grootste spoed werden gemobiliseerd ik eerst dacht dat er een nieuwe oorlog uitgebroken was en het pas minuten later tot me doordrong dat Zeeland en de Zuidhollandse eilanden onder water stonden.
Voordien dachten we Zeeland is van de oorlog hersteld en weer droog en dat is dat.

Noord-Holland (Amsterdam) hoeft zich ook nu nog niet teveel zorgen te maken. Wegens diezelfde Afsluitdihjk. Die is weliswaar nog op de nieuwe norm te brengen, maar dat heeft alle aandacht en gaat boven de Waterschapsbemoeiingen uit. Ander pijnpunt voor ons is de Hondsbosse Zeewering bij Callantssoog, maar daarvoor geldt hetzelfde als de Afsluitdijk. Direct onder Den Haag en actueel in het focus.) Op kleiner schaal is de stad hooguit kwetsbaar wegens de complexiteit van de hele waterhuishouding. Het is goed dat daar een speciale dienst voor bestaat, maar waarom voor het bestuur daarvan verkiezingen moeten worden gehouden blijf ik waanzin vinden. We hebben ook nooit verkiezingen gehouden voor de leiding van politie o.i.d. Afgezien van het feit dat de gemiddelde burger geen flauwe notie heeft op wie of wat hij/zij nu stemt, tenzij het een bekend figuur is uit de regio, die dan waarschijnlijk ook weer geen flauwe notie van waterhuishouding heeft, maar de bestuursfunctie wel aan zijn/haar lijstje van leuke nevenfuncties kan toevoegen. En dat vind ik dus ongewenst, geen politieke lijsten voorleggen aan onnozele mensen voor zulke belangrijke instituten.
Mijn besluit is: wel stemmen, maar ongerldig maken dat biljet. Het enig principieel protest.
Herbert
-4-  Herbert:
@John, jij beperkt je in de discussie alleen tot de dijken. Maar een waterschap heeft veel meer taken die de burger meer raken dan de dijken. Over de dijken is wel een grote mate van concensus
JohnN
-5-  JohnN:
@Herbert: Quote "Op kleiner schaal is de stad hooguit kwetsbaar wegens de complexiteit van de hele waterhuishouding. Het is goed dat daar een speciale dienst voor bestaat,"
Inderdaad waterhuishouding houdt meer in dan dijken. Daarover zijn we het niet oneens.

Dat ik in mijn aanvulling veel aandacht schenk aan de bescherming tegen de zee is omdat jij wat gemakkelijk stelde dat onze voorouders de dijken hebben verwaarloosd. Dat behoefde m.i. zeker enige nuancering. De Afsluitdijk is een geweldig waterwerk geweest, wat een ommekeer in de veiligheid betekende. Zonder die dijk was 1953 wellicht een nog veel grotere ramp geworden.
Herbert
-6-  Herbert:
Voor de zeewering is RWS verantwoordelijk. Ook voor de grote rivieren en rijkskanalen.
Maar voor die kleine waterschappen in Zeeland en Zuidholland waren toch echt de boerenpublieken verantwoordelijk. En die verwaarloosden hun taak.
JohnN
-7-  JohnN:
Herbert we blijven zo de bal overgooien Ik vind het wel goed zo. want we voegen niets nieuws meer toe. Er staat genoeg informatie voor elke lezer om zijn mening te vormen.

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.