Het eerste kalenderjaar van de bestuurscommissies in Amsterdam zit erop, ook in Nieuw-West. Met twee keer zo weinig gekozen volksvertegenwoordigers als in de afgeschafte deelraad, maar ook met minder bevoegdheden. We moesten even zoeken naar onze nieuwe rol, als ‘ogen en oren’ tussen Stopera en bewoners. Hoe presteerden de vijftien ‘BC-leden’ van Nieuw-West het afgelopen jaar?
Ik schrijf deze maandelijkse politieke column inmiddels sinds begin 2013. Daarbij probeer ik het altijd over de inhoud te hebben, niet over de poppetjes. Aangezien het in de landelijke politiek juist vooral over de poppetjes lijkt te gaan, doe ik dat voor de afwisseling ook eens in deze laatste column van 2014. Mocht u denken: op die Mirck heb ik ook nog wel wat aan te merken, schroom dan vooral niet om te reageren. Vind ik prima, hoort bij het vak.
Over ‘vak’ gesproken: drie mensen in Nieuw-West zijn fulltime politicus, namelijk de leden van het Dagelijks Bestuur. Achmed Baâdoud (PvdA) doet dat werk inmiddels negen jaar, waarvan bijna vijf jaar als stadsdeelvoorzitter. Die jas zit hem als gegoten. Ook Ronald Mauer (D66) bestuurt Nieuw-West al vijf jaar, met een losse directheid die ik elders in de stad bij veel bestuurders node mis.
SP’er Erik Bobeldijk is nieuw als bestuurder, maar had wel direct een primeur: hij was de allereerste stadsdeelbestuurder die insprak in een stedelijke raadscommissie – over de ingekorte buslijn 21, een terecht heikel punt. Zo gaf hij invulling aan de ‘ogen en oren’-functie die hoort hij het nieuwe stadsdeelstelsel.
Veel nieuwkomers
In de bestuurscommissie zitten veel nieuwkomers. Een markante aanwinst is André Meijler (SP): zeer uitgesproken maar ook gewoon eerlijk als hij iets niet weet. De VVD is minder zichtbaar dan in de vorige deelraad, maar fractievoorzitter Annette Dekker kan soms lekker scherp uit de hoek komen als ze Baâdoud fijntjes verbetert: stadsdelen hebben geen begrotingen meer, maar budgetten. Dat woord ‘begroting’ wordt sowieso vaak verkeerd gebruikt.
Later ingestroomd als ‘BC-lid’ zijn de jonge talenten Simone Plantinga (GroenLinks) en Niek Wijmenga (CDA). Allebei verbaal sterk, leergierig en ambitieus. Helemaal nieuw zijn de partijen Multicultureel Plus en de Partij van de Ouderen. Logisch dat ze beide nog zoekende zijn. Neslihan Bedirhanoğlu (M+) was er ook nog eens enkele maanden uit vanwege een zwangerschap, maar stelde wel (net als D66) terechte vragen over radicalisering.
Narin Koebeer (PvdO) kaartte de sluiting van buurtcentrum De Wachter aan, maar daarna bleef het vaak stil – zelfs bij het debat over de herinstelling van een adviescommissie voor ouderen zweeg hij. Hopelijk gaan we komend jaar meer van hem horen.
Dossiervreters
Twee oude rotten in de commissie zijn Fred Siegel (VVD) en Maarten van Maurik (PvdA). Goed voor de balans dat Van Maurik wordt geflankeerd door de nieuwe generatie: Münire Manisa. Samen met haar schreef ik een (unaniem aangenomen) motie over de instelling van een ondernemersadviesraad. Opvallend detail: haar hondje Pamuk, die inmiddels niet meer in haar handtas past.
Tot slot nog mijn waardering voor de dossiervreters Willem van Ham (D66) en Gerard Molewijk (BNW81). Met Van Ham werk ik samen, dus weet ik hoe goed hij zijn dossiers kent, zeker als het bestemmingsplannen betreft. Met Molewijk kan ik het vaak heerlijk oneens zijn. Ik waardeer zijn eloquentie, scherpzinnigheid en humor.
Al met al dus vijftien zeer uiteenlopende volksvertegenwoordigers, ondersteund door uitstekende buitengewoon commissieleden. Met de drie decentralisaties op komst gaat ons werk pas echt losbarsten in 2015. Ik blijf u via deze column op de hoogte houden en wens u prettige feestdagen!
Elke maand doet Jeroen Mirck als D66-commissielid verslag van zijn ervaring in de lokale politiek van Amsterdam Nieuw-West.
elf reacties op "Politieke column: Kerstrapport Nieuw-West"
ik krijg het weer bevestigd: de meeste mensen die in de politiek gaan hebben een groot ego. Als je dan geen popster kunt zijn dan maar langs deze weg?
Overigens John, hoewel ik het niet zelden niet met jouw stellingname eens ben, heb ik waardering en respect gekregen voor de wijze waarop je jouw mening doorgaans uiteen zet, vol vuur en activisme en met een schat aan kennis en ervaring. Dat je daarbij regelmatig je eigen waarnemingen subjectiveert vanuit je eigen perceptie en denkwijze, moeten we maar voor lief nemen.
Dat je echter vanuit een doodnormale groepsfoto, vanuit een ploegje dat ook de dagelijkse bezetting van een Albert Heijnvestiging had kunnen zijn, conclusies meent te mogen trekken over de grote ego's van politici, noopt mij echter om mijn gebruikelijke diplomatie te laten varen en even rechtstreeks en helder te laten weten wat ik er van vind: een zeikreactie.
Ook dat kan ik als een vorm van humor ervaren.
Zodra je aan wat uitgebreider teksten begint, gaat jouw kwaliteit verloren. Dan ga je op een GS reaguurder lijken. Mijn raad: doe dat toch niet, je haalt jezelf naar beneden. In elk geval in mijn achting als je dat wat uitmaakt