Ik schreef al vaker over mijn betrokkenheid bij de maritieme natuurbescherming van Greenpeace, dat voor haar kantoor en de schepen 'Rainbow Warrior' en 'Arctic Sunrise' Amsterdam als thuishaven koos.
In het verleden heb ik vaak het dek van Shell-tankers onder mijn voeten gevoeld. Maar door in jaren verworven nieuwe wijsheid voel ik mij trots op de kerels en meiden op Greenpeace schepen, die de dingen doen waarvoor ik nu helaas te oud geworden ben.
Bijna alle oorlogen gaan over fossiele energievoorraden en het genieten van de winsten daarvan. Ook het gijzelen van tegenstanders in losstaande conflicten geschiedt met de beschikbaarheid van fossiele energie als dwangmiddel. Zo handhaven zich Arabische dictaturen als broedplaats voor bloeddorstigen.
Opnieuw aan de ketting
Toen de 'Arctic Sunrise' door de Russen werd geënterd en aan de ketting gelegd was dit ongehoorde gedrag bijna dagelijks in het nieuws – op de achtergrond was de macht van Gazprom bepalend. Het duurde lang voordat opvarenden en het gemaltraiteerde schip vrijgelaten werden (De gang van zaken in het onderzoek naar de crash van vlucht MH17 is vergelijkbaar). Nog geen drie weken nadat de gerepareerde Arctic Sunrise uit Amsterdam vertrok, over de Atlantische Oceaan op weg naar Antarctica, lag het opnieuw aan de ketting. Nu op het Canarische eiland Lanzarote, gegijzeld door de Spaanse marine.
Vele Amsterdammers zullen de Canarische eilanden kennen, al decennia lang is het een geliefde vakantie-archipel. Bewoners zijn staatsburger van Spanje en verhouden zich tot Madrid als Groningers tot minister Kamp. De Groningers zitten op het aardgas, maar de inkomsten die er door NAM en Den Haag aan onttrokken worden maken dat zij de grond in zakken.
Paradijs
De subtropische natuur op de vulkanische Islas Canarias is een nog niet verloren paradijs, daarmee de belangrijkste welvaartsbron. Eén op drie inwoners verdient zijn brood in toerisme, en een overweldigende meerderheid is tegen de diepzee boringen ten oosten van Fuertaventura en Lanzarote. Vissers, kunstenaars en biologen sloten zich aan bij protesten tegen de concessies voor Repsol. Grootste angst is een vergelijkbare calamiteit als in de Golf van Mexico optrad bij diepzee boringen.
Een dapper Amsterdams Greenpeace schip kwam de Canarianen steunen in hun verzet. EU-land Spanje stuurt er de marine op af, ramt de rubberboot met actievoerders, verwondt een opvarende en legt het moederschip aan de ketting: Moermansk herleeft.
Nog meer links naar filmpjes:
https://www.youtube.com/watch?v=vWMjW6rWg1E&index=16&list=UU8k1bQtLStynnqEfMB8c7dA
https://www.youtube.com/watch?v=E8fTfRE8kOg
Desondanks is de meerderheid van de inwoners tegen de oliewinning.
Los van de ecologische waarden die in het spel zijn, komen de inkomsten uit het toerisme geheel ten goede van de eilandengemeenschap, maar de resultaten als oliebaten en industriële banen gaan voor 90% naar Madrid. Canaria heeft dus nauwelijks te winnen, eerder te verliezen door terugloop van het toerisme, zo waarschuwt Dorte.
De pech van de Canaria's is dat ze gewoon deel zijn van Spanje. De regionale politiek kan geen vuist maken naar Madrid, dat gewoon olie nodig heeft, als eerste prioriteit. ''Dat is de echte achtergrond'', waarschuwt Jorge Dorte. Gelukkig zijn de organisaties die waken over de aarde aan de kant van de tegenstanders.
https://www.youtube.com/watch?v=RQR-sv9s..