Het Amsterdam Dance Event is inmiddels een week geleden. Het schijnt erg mooi geweest te zijn. Ik was tijdens het Dance event drie avonden/nachten in de stad. En naar mijn idee kon je er op wachten dat er iets mis zou gaan. Zoveel opgefokte mensen liepen er in de rondte. Zaterdagmiddag zat ik vlak bij een club op een terras en de een na de ander kwam daar stuiterend naar buiten. Amsterdam Drugs Event hoorde ik al snel. Er vielen drie doden in de stad.
Ik heb zelden zoveel slap gelul over drugs gehoord als na het Dance event. Drugs zijn gevaarlijk, klaar. Dat lijkt me duidelijk. Maar er zijn blijkbaar toch een hoop mensen die het zien als onschuldige snoepjes. De kranten stonden vol met wijze woorden van jongeren van een jaar of twintig die zeiden ach, als je maar weet wat je doet. Ik heb dat regelmatig horen zeggen door mensen. Van die mensen zijn er een hele hoop dood.
Maar als ik dat zeg dan ben ik een oude lul die zijn bek moest houden, zoals ik in een column kon lezen. Mijn leeftijdgenoten en ik mochten niets over drugs zeggen maar ook niet over de muziek. Wat wij daar nou van af wisten. Alsof wij vanaf de jaren zestig niets geleerd hebben van/over drugs. De meest afgezaagde opmerking die ik nou al jaren hoor i.v.m. met drugsmisbruik is dat alcohol ook heel erg gevaarlijk is. Het lijkt me duidelijk dat iedereen dat weet. En ik snap het excuus niet helemaal waarom als het één gevaarlijk is, je dan je schouders op moet halen over iets anders wat ook gevaarlijk is.
Dat drugs nemen toch echt iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid is dat weten we ook wel. Maar het gemak waarmee een hele hoop mensen over de dood van drie dode jonge mensen heen stapt, stuit me toch behoorlijk tegen de borst. Ook de opmerking van iemand die zei, het gemiddelde valt erg mee, dat kan gebeuren als er 350.000 mensen in de stad zijn, hielp me niet over mijn ergernis heen.
Ook de grap van een parool columnist over de dode die was gevonden in de Jan van Galenstraat, want “daar wil je toch niet dood gevonden worden ” bracht me niet in een beter humeur. Ik denk maar steeds aan die ouders/familie/vrienden van die doden. Maar daar zal ik dan wel een oude lul voor zijn.
vier reacties op "Een oude lul"
Zo denk ik erover. Natuurlijk, ook ik ben een 'ouwe lul', Maar daarmee heeft het niets te maken, toen ik nog jong was kon ik door mijn reizen alles al krijgen, maar ik wou alles wat ik meemaakte helder, intens en bewust beleven. Heb van dichtbij mensen gezien die er anders over dachten, maar achteraf toegaven een flink aantal jaren van hun leven te hebben vermorst en eigenlijk - zeker in geestelijke ontwikkeling - hadden stilgestaan.
Amsterdam heeft (gelukkig) zoveel méér. Maar Amsterdam heeft langzamerhand een overdosis aan 'eventen'. Nederland telt een kleine 18 miljoen inwoners. 18 miljoen min driehonderd duizend deden niet mee aan het Amsterdam Dance Event. Geluk komt niet uit een pilletje, gauw vergeten die treurnis.