Wat moet een mens schrijven in een week als deze? Er zijn geen woorden voor. Iedereen kent wel iemand. Overal liggen bloemen. In Kiev kan je alleen maar bloemen per stuk kopen, zegt de verslaggever. Vlaggen halfstok. Ik heb geen vlag daar heb ik nooit zo een behoefte aan gehad. Maar deze week had ik hem halfstok buiten gehangen als ik er een gehad had.
Ik zie de beelden in herhaling al tientallen malen. En ik luister naar de woorden. En de verklaringen en de meningen. Maar ik kan mezelf er geen mening over vormen. Ik vertrouw ze allemaal niet. Binnen tien minuten waren de verschillende partijen al aan het zwartepieten. Wat qua zwarte pieten discussie ook al verdacht klinkt.
Opvallend hoe veel vluchten er blijkbaar per dag worden omgeboekt als je de reizigers op Schiphol moet geloven. Ik zal onderweg veel bidden. Zegt een angstige vrouw. Of dat helpt. En dan nog Gaza. Daar moet ik ook al een mening over hebben. Of voor of tegen zijn. Maar daar kan ik al vijftig jaar geen chocola van maken. Daar ril ik van de foto’s van dode kinderen. Een dood palestijntje, zoals het bijschrift van de foto luidde in de krant.
En denk ik,
Moeders
Dode kinderen
Zo stil liggen jullie in die armen
In doeken gewikkeld als poppen
De straten achter jullie gelaten
Een dode vader volgt achterop
In de rij van huilende mannen
Die allemaal hun leven willen geven
Daar schreeuw ik stil,
Moeders, moeders, moeders
Och, moeders
Waar zijn jullie toch gebleven
Natuurlijk ben ik vandaag niet voor het eerst op straat. Ik weet dat er al eeuwenlang de meest verschrikkelijke dingen gebeuren. Mijn hele leven zie ik al vreselijke beelden op televisie. Van dichtbij en veraf. Net als iedereen. Net als jullie. Wat moet een mens er voor zinnigs over zeggen.
Mijn zoon is ook op vakantie naar een ver land. Gelukkig is hij goed aan gekomen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Reageer op "Rampen"