Wij zochten een glazenwasser. Zoeken is eigenlijk niet het goede woord. Zij vonden ons, omdat ze allemaal hun eigen wijk hebben in onze buurt. Dat ze de buurt onderling verdeeld hebben in wijken is veel voor te zeggen. De glazenwasser lapt onze ramen voor een mooie prijs en houdt er zo zelf ook nog een mooi inkomen aan over.
Het zoeken van een glazenwasser ging moeizaam. De glazenwasser die het pand naast ons schoon houdt wist meteen te melden dat wij niet tot zijn wijk horen. Daarvoor moet u bij mijn collega zijn. Ook de glazenwassers van het hotel verderop hadden geen trek in de klus; ‘u valt echt onder een andere glazenwasser’. De glazenwasser die wel over ons deel van de straat gaat had zich al in geen drie jaar laten zien: ‘Er zijn teveel verbouwingen en renovaties in uw straat. Dan loont het niet de moeite, moet u weten…’.
Toch stond er steevast, elke dag weer, om half acht een bestelauto van een glazenwasbedrijf op onze stoep. Echt elke dag. Zou hij dan wel over onze wijk gaan? Hoopvol belde ik het nummer op de bestelbus. ‘Met John, wat moet u? Ik sta op de ladder.’ Was het korte antwoord. Ik vraag hem of hij bij ons wil komen lappen. ‘U zit niet in mijn wijk’, was direct het antwoord.
‘Ik werk bovendien helemaal niet in het Centrum. Maar, wat zegt u? Staat onze bestelbus bij u voor de deur op de Prins Hendrikkade? Dat is vreemd? Wat is het kenteken van die bus?’.
Het werd even stil aan de andere kant van de lijn. John was duidelijk beduusd. ‘Woont u soms naast een coffeeshop?’, vervolgde hij het gesprek. Wij wonen inderdaad naast een populaire coffeeshop. Hij rondde af met: ‘Dan weet ik meer dan genoeg. Mag ik u hartelijk danken voor het belletje?’.
De glazenwasser kwam hier duidelijk niet voor een kopje koffie. De bestelbus hebben we nooit meer gezien, niet de dag erna, en ook niet later…
P.S.: Overigens zijn wij blij met de mannen die nu onze ramen lappen. Snel, schoon en zo betrouwbaar als een Zwitsers uurwerk
negen reacties op "Stadsmomentje: De glazenwasser"