Het is fijn dat de aanvoer van poollucht eindelijk is gestopt, het zal eens tijd worden zeg!
Vorig weekend konden we het mooiste groen van de binnenstad bewonderen, de jaarlijkse 'Open Tuinendagen' mocht iedereen dertig verborgen Amsterdamse lusthoven zien, die schuilgaan achter statige grachtengevels. Stadsgroen waar de gewone sterveling maar zelden komt. Jammer dat het weer toen nog zo tegenviel.
Mijn 'Amsterdam dag' vandaag ben ik de binnenstad ontvlucht, het echte buitenleven veert op bij aangenamere temperaturen. Een luchtige boektitel waait door mijn gedachten, 'Opwaaiende Zomerjurken'. Al een oudje van Oek de Jong, maar het treft nog steeds mijn lentegevoel als niet-meer-zo-jonge man! Een bevriende dichter uit de Indische Buurt bedacht een paar mooie wandelroutes voor mij, door zijn Watergraafsmeer: zoveel natuur is daar verrassend dichtbij.
Bloemen die gewacht hebben tot het vliegweer voor de insecten gunstiger werd ontluiken overal. Vogels, die aarzelden met nestbouw en nakomelingen grootbrengen, deden in juni toch wat ze in mei nog even uitstelden.
Merels, met muggen en wormen in de snavel waarschuwen hun medevogels voor de buurtkatten. De groenling roept er doordringend 'cheese' tussendoor, alsof hij op de foto moet – de tuinfluiter probeert zijn nieuwste variaties uit.
Ik zie een merel zitten in een struik op de grasoever van een afwateringsgracht. In het gras zit een zwarte kat, diep gehurkt, zijn staart zwiept. Vermoedelijk heeft de vogel zijn nest in de haag achter de struik. Hij roept zijn snerpend alarm, de kat sluipt een stapje naderbij. Dan gaat de merelman de lucht in en doet iets wat ik eerder alleen maar door sterns zag doen: hij duikt recht naar de kattenkop en trekt vlak voor diens snuit weer op. De kat deinst twee stapjes terug.. de merel landt in het gras, vóór de kat, op afstand van een sprong.
Felix sluipt weer een stapje vooruit en de verdediger vliegt hoog op, duikt opnieuw naar het loerend monster, dat geschrokken weer twee stapjes terugdeinst. Wéér landt de vogel in het gras, iets dichterbij de rover nu. Tien keer herhaalt de merel dezelfde truc en dringt zo de kat meters achteruit. Die geeft het op, sluipt beschaamd weg, verslagen door een dappere vogel.
twee reacties op "Wie de sterkste niet is moet de slimste zijn"