Home >
Algemeen
> De armoedeval

De armoedeval

Algemeen
door: Maaike Kleijn 24 Mei 2013

Sinds kort heb ik, na anderhalf jaar werkloosheid, een baan. Natuurlijk ben ik daar blij mee. Immers, de banen liggen niet voor het oprapen.
Ik ben al eens eerder werkloos geweest. Toentertijd hoefde ik alleen maar aan een nieuwe baan te denken, of ik had hem al. Uitzendbureaus belden me dagelijks.
De tijden zijn veranderd. De telefoon zweeg, en de website van ’s lands grootste uitzendorganisatie bood welgeteld één baan in de regio Amsterdam in mijn beroepscategorie.
Er zat niets anders op dan van het zoeken naar een baan, een baan te maken.

Een jaar lang stuurde ik dagelijks 3 sollicitaties uit. Meestal leverde dat geen reactie op. Zelfs een afwijzing sturen was nog teveel moeite voor potentiele werkgevers. Ze hebben immers keus te over.
Doch de aanhouder wint en uiteindelijk lukte het. Ik vond een leuke baan, op eigen kracht, zonder bemiddeling van een uitzendbureau.
Het salaris is niet denderend, maar ik heb de baan geaccepteerd. Blij en trots ben ik dat ik weer mijn eigen centen verdien.

Alleen had ik, naïef en onbesuisd wellicht, een inkomensterugval niet verwacht. Als uitkeringsgerechtigde ontving ik toeslagen voor huur en zorgverzekering. Nu ik werk, en net “teveel” verdien om nog aanspraak te maken op toeslagen, ben ik armer dan toen ik nog thuis naar het stucwerk zat te staren. De situatie is nu zo, dat ik er een baantje bij zal moeten nemen om nog rond te kunnen komen. Verder bezuinigen op boodschappen gaat niet (de rij bij de Lidl wordt elke week langer), de verwarming doe ik alleen aan als het meer dan tien graden vriest, en kleding koop ik tweedehands.
Nu denk ik: ik had beter werkloos kunnen blijven. Dan had ik me niet elke dag in een overvolle metro hoeven te proppen, en er nog geld op toeleggen ook.
Werken is goed voor me, maar ik schaar mezelf nu onder de “working poor”. En dat vind ik zuur. Nederland begint steeds meer op Amerika te lijken.


zes reacties op "De armoedeval"

Mark
-1-  Mark:
Bekend en herkenbaar probleem.
Maar ik kan je uit de droom helpen wat een uitkering betreft. Daarin wordt steeds meer gesnoeid. Denk oa aan de 350 E extra lasten voor t eigen risico.
Je schrijfsel insinueert dat uitkeringsgerechtigden teveel geld krijgen.

Dit wordt al jaren misbruikt om mensen met een uitkering verder af te knijpen.

Een relatief korte tijd in een uitkering is goed te doen. Zeker als je een reserve wist op te bouwen.
Bij langdurige werkloosheid gaat dit sprookjesverhaal niet op.

1,5 jaar werkloos is peanuts. Sorry hoor.
24 Mei 2013 - 19.11 uur
Arnoud
-2-  Arnoud:
@Mark: ze beschrijft haar persoonlijke situatie en ik lees daar niet de insinuatie in dat uitkeringsgerechtigden teveel geld krijgen. Je kunt ook stellen dat werkgevers in deze tijden te weinig betalen.
Verder vind ik 1,5 werkloosheid geen peanuts, dat is behoorlijk lang. Het is ook geen sprookjesverhaal, want ze beschrijft juist hoe hard ze eraan heeft moeten trekken om een baan te krijgen.
Uiteraard wordt de situatie nijpender naarmate je langer werkloos bent, want je valt steeds verder terug in inkomen. Maar wat wil je nu eigenlijk zeggen? Dat alleen mensen die al heel lang werkloos zijn recht van spreken hebben en dus zo'n verhaal mogen schrijven?
24 Mei 2013 - 22.28 uur
JohnN
-3-  JohnN:
Het financieel verschil tussen werken en niet-werken zou natuurlijk positief voor "werken" dienen uit te slaan. Dat voorop gesteld. Maar het ongewenste negatieve verschil komt in feite tot stand door de toeslagen. Die toeslagen zitten nu juist in de klem - ik hoef maar naar de debatten over de problemen van staatssecretaris Weekers te verwijzen. Ik vrees dat er in 2014 flink op huurtoeslagen etc. gaat worden bezuinigd. Als we dit specifieke geval in gedachten eens overzetten naar een vergelijkbare werkloze in 2014 zou het werken wellicht toch beste persoonlijke positie betekenen. Op de lange termijn is natuurlijk het aanvaarden van een baan die wat minder betaalt dan een vorige toch verreweg te prefereren boven de laakbare houding van: "voor minder dan mijn uitkering ga ik niet aan het werk". Mensen met zo'n houding zullen ook niet veel slagingskans hebben bij sollicitaties dus zitten wellicht na 2,5 jaar nog steeds zonder werk, waarna het uitkeringsinkomen dramatisch daalt.
Ik begrijp dat het heel zuur is een flinke stap terug te moeten doen en de overweging wordt gemaakt er nog een (klein) baantje bij te nemen. Maar bekijk het zo: er is toch ook nog kans op verbetering, die is uit een werksituatie 100% kansrijker dan uit een werkloze situatie. Promotie of 'hoppen' naar een andere baan en het plaatje ziet er heel anders uit.
24 Mei 2013 - 23.04 uur
JohnN
-4-  JohnN:
Nog een toevoeging:
Er wordt verwezen naar Amerika "Nederland begint steeds meer op Amerika te lijken".
Dat is (gelukkig) (nog) niet zo. Het voorzieningenniveau in Nederland is vele malen beter dan in de USA, terwijl de gemiddelde beloning maar een fractie hoger ligt. De lagere inkomensklasse moet daar inderdaad 2 baantjes (3 voor een gezinsleefeenheid) hebben om enigszins prettig bestaan te leiden. Een alleenstaande in Nederland - mits behoorlijk gekwalificeerd - kan het nog steeds redelijk af met 1 vaste baan. Een extra bijbaantje (als overbrugging, niet permanent) hoeft ook niet zo dramatisch te zijn als je het vergelijkt met een zzp-er die voor zijn/haar enige baan vaak weken van 60-70 uur maakt en dat jaar na jaar..
Ik heb niet "makkelijk praten", ik maakte de overstap van een koopvaardij-officierbaan naar een baan aan de wal toen ik midden-dertiger was. Ik wist dat het niet eenvoudig zou zijn en had wat gespaard om de schrale tijd te kunnen overbruggen. Zonder werk zou ik het een half jaar kunnen uithouden, na 4 maanden had ik nog niets passend gevonden en werd het nijpend. Toen heb ik een baan onder mijn niveau aangenomen die de helft van mijn oude inkomen opleverde. Twee jaar later en twee keer 'hoppen' en ik zat weer op mijn oude peil: "Think positive!"
24 Mei 2013 - 23.29 uur
Theo
-5-  Theo:
De toeslagen voor werkelozen zorgen begrijpelijk voor wrokgevoelens bij werkenden. Waarom zou je nog werken of aan een studie beginnen als nietsdoen en dom blijven meer oplevert? Het gevoel van eigenwaarde is nog de enige prikkel, en ondertussen roemen fraudeurs zichzelf trots om hun slimheid. Waar dit schip gaat stranden laat zich raden.

Grappig, in Amerika wordt de verplichte zorgbijdrage van Europeanen juist als angstbeeld voorgehouden en in Rusland wordt juist het groeiend socialisme van 'Obamacare' Amerika gebruikt om het eigen volk af te schrikken.
Amerika begint juist meer op Nederland te lijken.
De wereld op z'n kop, het is even wennen.
27 Mei 2013 - 15.37 uur
JohnN
-6-  JohnN:
@Theo: Obamacare is juist voor maar een fractie doorgezet in de VS en wordt dus beschouwd als één van de mislukkingen van deze President. Het positieve ervan is dat er nu in elke geval een heleboel mensen tegen de zwaarste ziekterisico's verzekerd zijn die voordien geheel onverzekerd waren.
Een ramp voor mensen als ze getroffen werden door iets waarvoor ze langdurig opgenomen en/of geopereerd moesten worden. Die mensen raakten geheel aan de grond.
Maar ik dacht dat we het hier hadden over toeslagen, die het netto uitbetaald inkomen flink omhoog brengen. Dat is natuurlijk iets anders dan met onbetaalbare kosten geconfronteerd worden.
27 Mei 2013 - 17.22 uur

Reageren?  

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.

(verschijnt niet online, is nodig voor gravatar afbeelding)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spamreacties te voorkomen, wordt u gevraagd deze simpele vraag te beantwoorden.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.