Ik heb er eindelijk een te pakken: een Koningswup. Dat wordt absoluut een collector's item, volgens de Metro.
Zoals mijn moeder munten en theelepeltjes spaarde van Wilhelmina en Juliana, zo heb ik de Koningswup. Mijn erfgenamen zullen die later terugvinden in mijn nalatenschap en zich afvragen wat voor ding het ook alweer was. En dan zal iemand zeggen: dat was die zooi van Albert Heijn, doe maar weg.
Eén ding bevreemdt mij. Aanvankelijk zouden er 150.000 ballonnen worden opgelaten ter ere van onze nieuwe koning. Daar ontstond commotie over, dus dat feest ging niet door. Na veel pressie vanuit de milieubeweging en de Partij voor de Dieren zag burgemeester Van der Laan in dat het inderdaad niet milieu- en diervriendelijk was om zoveel latex in het landschap te dumpen. Zeker niet voor zoiets futiels als de inhuldiging van Willem-Alexander.
Maar over die honderdduizenden Koningswuppen die straks de vuilnisbak weer in gaan hoor je niemand. Volkomen nutteloze vervuiling. Weliswaar komen de meeste niet direct in het milieu, maar ze moeten toch weer verwerkt worden. Zijn Koningswuppen te recyclen? Is er een inzamelingsprogramma voor? Wat is de ecologische footprint van een Koningswup?
Tegen iedereen die meer dan 15 euro heeft besteed, zegt het meisje bij de kassa:
"Wilt u een Koningswup?"
"Ja graag!"
Ziehier de infantilisering van ons volk. Ik heb daar eenmalig aan meegedaan, maar alleen ten behoeve van dit stukje.
Heel vreemd dat Albert Heijn telkens weer wegkomt met al die wuppentroep en minizooi. Maar ja, dát is economie en economie is heilig. Ik ga eens nadenken hoe ik die achterlijke Koningswup op Shakespeariaans dramatische wijze, maar toch milieuvriendelijk kan elimineren. Dat wordt volgens mij nog een hele klus.
Niet sarcastisch bedoeld, hoor!