AmsterdamCentraal.nl

Ik veronderstel dat het om een seizoenshuur gaat, zoals ook gebruikelijk is voor kermisattracties etc.
400 euro voor een klein aantal 4-kante meters stoepoppervlak lijkt me een redelijk bedrag voor stadsdelen buiten centrum. Een sprongsgewijze verhoging naar 7500 euro lijkt mij een volkomen willekeurig "noem maar wat" besluit, dat meer thuishoort als type bestuursmaatregel van een bananenrepubliek. Met dit verschil dat je in een bananenrepubliek je hele rekening wel af kunt kopen met wat steekpenningen.
Gezien meneer Baâdoud het hier tot wethouder bracht mag worden verondersteld dat hij zich niet met zulke gelegenheidsfraude wil conformeren. Maar de hollandse graaicultuur (jatten van de kleintjes) is hem blijkbaar in de bol geslagen. Valt niet mee hoor, het leven tussen twee culturen.
Met subsidiëren heeft het hele verhaal natuurlijk niets van doen. Super slechte PR.

Het zit toch wat anders in elkaar dan het Reumafonds en de oliebollenbakkers voorspiegelen. Het Reumafonds verhuurt staanplaatsen aan de oliebollenbakkers. Dus niks "een deel van de opbrengst gaat naar het Reumafonds", de complete pacht gaat er heen los van de omzet van de oliebollenbakkers.

Uit het jaarverslag over 2011:" Zoals elk jaar verhuurt het Reumafonds staanplaatsen voor de verkoop van oliebollen in Amsterdam. Hiervoor ontvangt het Reumafonds € 120.000" http://www.reumafonds.nl/_sana_/handlers.. (blz 13)

Daarmee komt het gekerm van het Reumafonds toch in een heel ander daglicht te staan.

@Herbert: de krant meldt in het artikel dat het Reumafonds de standplaatsen aanvraagt voor de oliebollenbakkers. Ze worden 'gesponsord' in de vorm van zakjes en servetjes. Dus tja, hoe zit het nu?
Maar het belangrijkste aspect wat mij betreft zijn de drogredenen waarmee het stadsdeel blijkbaar de prijsverhogingen verdedigt. En verder sluit ik mij bij de vraagstelling van John aan.
Niettemin: hartelijk dank dat je de moeite hebt genomen het jaarverslag aan te dragen.

Het is natuurlijk comfortabel om Baâdoud hier neer te zetten als een graaiende grootvizier die zich dagelijks wentelt in de dubloenen die hij afperst van armlastige kreupelaars. Je kunt het echter ook andersom bekijken.

Het Reumafonds is een gezonde, nationale organisatie die jaarlijks zo'n 15 miljoen euro aan fondsen werft, maar bijvoorbeeld ook alleen al aan erfenissen en nalatenschappen tussen de 4 en 5 miljoen euro binnenhaalt. Een bedrag van 120.000 euro aan oliebollengeld mag je natuurlijk niet als kleinigheid wegzetten, maar je kunt nauwelijks volhouden dat het Reumafonds in zijn functioneren in hoge mate afhankelijk is van de goedgevendheid van de Amsterdamse stadsdelen.

Dat stadseel is een ander verhaal. In de afgelopen jaren zijn de stadsdelen samengevoegd en vervolgens uitgekleed, wat onder meer heeft geleid tot dramatische inkrimpingen op het gebied van bijvoorbeeld jongerenwerk en -opvang, veiligheid in de openbare ruimte en subsidies aan (bijvoorbeeld) maatschappelijke en culturele organisaties. Dit jaar alleen al heeft het Stadseel Nieuw-West een begrotingsgat weg te werken van 6,1 miljoen Euro, onder grote druk van zowel de hogere overheid als de burgers om de portemonnee op orde te krijgen, niet alleen door uitgaven te beperken, maar ook door de beschikbare bronnen (lees onder meer: het gunnen van standplaatsen) optimaal te benutten.

De gunning van staanplaatsen voor het Reumafonds is een 'geste' die de centrale stad in 1982 instelde om de organisatie in staat te stellen extra fondsen te verwerven, maar die feitelijk al sinds 2005 niet meer wordt ondersteund door het bestuursrecht, inderdaad om 'verkapte subsidie' tegen te gaan. De oliebollenbakkers van het Reumafonds mogen zichzelf dan graag wegzetten als een soort vrijwilligers, maar feitelijk zijn het gewoon ondernemers die winst maken, gesteund door een nog steeds bestaande uitzonderingspositie die indirect door het volk wordt bekostigd. Prima natuurlijk, maar het lijkt mij logisch dat deze regeling in tijden van relatieve schaarste tegen het licht wordt gehouden en dat ondernemers die hun brood verdienen met de verkoop van waren vanuit standplaatsen qua vergunningen min of meer gelijk worden getrokken. Het handhaven van een voorkeursregeling zou niet eerlijk zijn tegenover de goede doelen en non-profitorganisaties die in de afgelopen jaren hun subsidies hebben zien verdampen, tegenover de de haringkarren, bloemenstallen en andere standhouders die wél de volle mep moeten betalen, en tegenover de ondernemers op de betreffende straten en pleinen die hun omzet in oliebollenverkoop zien teruglopen door de concurentie van de kramen van het Reumafonds.

Je kunt steggelen over de term 'marktconform', maar als dit inhoud dat de tarieven voor alle standplaatshuurders gelijkelijk worden beoordeeld, dan vind ik dat een alleszins verdedigbaar beleid, hoe slim of dom dit ook door Baâdoud wordt gecommuniceerd.

Overigens, om het schrikeffect even te temperen, waar gesproken wordt over een tariefverhoging van 400 naar maximaal 7500 euro, dient ook even vermeld te worden dat het eerste bedrag per maand is en het tweede per jaar. Dat scheelt toch wel een slok op een borrel. Of dit ook betekent dat het Reumafonds daarmee de plaatsen buiten de oliebollentijd kan doorverpachten aan anderen kan ik nergens terug vinden, derhalve lijkt het me niet kies om daar overhaaste conclusies over te trekken. Wat dat betreft heb ik een wat andere insteek dan John die ruiterlijk toegeeft niet te weten hoe het zit, maar dit geen enkel beletsel vindt om sowieso van onbehoorlijk bestuur te spreken.

Excuus aan Herbert. Ik was zo onder de indruk van het uitgebreide relaas van Suffie dat ik het al aan Herbert had toegedacht. Mea culpa.
Ik blijf bij onbehoorlijk bestuur als e.e.a. niet kan worden onderbouwd met omzetcijfers en winstmarges, dat ben je als overheid wel verplicht als je kreten als "marktconform" slaakt. Ik vrees dat het lucratieve karakter van een oliebollenkraam schromelijk wordt overschat. Daar hoeft een doorsnee wethouder natuurlijk ook geen verstand van te hebben. (Maar hij kan het wel navragen).

Goed dat Herbert de populistische noodkreet van het Reumafonds nuanceert: de organisatie verpacht inderdaad de marktkramen (er zijn er meer dan alleen in Nieuw-West) en dat is formeel verboden. Hoewel ik 7500 euro persoonlijk ook veel geld vind, heb ik de directeur van het Reumafonds horen inspreken in de deelraad en daar werd ik niet vrolijk van: hij verdraait de feiten en wil het liefst helemaal gratis op de markt staan. Terwijl ook een goed doel anno 2013 gewoon keiharde business is.

Ik ben de oliebollen bakker van het Sierplein in Amsterdam(geen reumafonds). Normaal lagen de vergunningen bij 1500 tot 2000 Euro. Dat is alleen in het west deel van Amsterdam. De standplaatsen in het centrum worden verpacht, betekend dus wie het hoogste bied krijgt de plaats. De standplaatsen in west kan je natuurlijk niet vergelijken met de standplaatsen in het centrum. De gemeente kon mij niet meedelen waarom het verhoogd wordt. Alle pleinen in west moeten gelijke prijs gaan betalen wat natuurlijk volledige onzin is, osdorp kan je niet vergelijken met het Sierplein of belgieplein. Ze zeiden mij allen aanpassing huur marktconform. Maar dit betekend dat ik meer huur ga betalen als menig winkeleigenaar op sierplein. Hier ligt de huur gemiddeld rond de 1600 Euro. Als je je voorstelt dat de meeste viskramen met een vaste standplaats maar rond de 1600 euro per kwartaal hoeven te betalen. ik hoop dat de gemeente het nog gaat overdenken, ander ziet het er zwart uit voor de oliebollenbakkers in west.

John, je zit zo ongelovelijk vastgebakken aan je stokpaardje van de graaiende overheid dat je volledig mist waar het hier om gaat: oneerlijke begunstiging van de ene standhouder ten opzichte van de ander. En nogmaals: welke wethouder trek jij er nou bij?

"Graaiende grootvizier"! Prachtig. Er schuilt een dichter, een literair talent in wie zulke alliteraties bedenkt. Of is het geleend van Marten Toonder?