Buiten dat ik hier af en toe een stukje schrijf, schrijf ik ook veel gedichten en liedjes. Regelmatig draag ik die gedichten ergens voor en met onze band De Blaffende Honden treed ik ook regelmatig op. Afgelopen donderdag hebben we op getreden in De Cameleon op de Kostverlorenkade in Amsterdam.
Elke derde donderdag van de maand is daar een avond die Culturia heet. Op deze avond is er een open podium waar iedereen zijn kunstje kan doen. De gastheer Rob Laloli praat het geheel met enthousiasme aan elkaar. Deze keer was er een band, De Aboriginals, dichter Michiel van Rooij die een stand up comedy act uitprobeerde. Mustapha Donmez een Turkse dokter die ook stand up deed. Hij besprak op een komische manier de problemen van een Turkse dokter in een Nederlands ziekenhuis. Er was ook een heer die een verhaal had over een vrouw die haar stembanden niet in haar keel had maar op een heel andere plek, die ik hier niet nader zal noemen. .
Wij, De Blaffende Honden, waren er ook. Ik wilde graag optreden omdat we een nieuwe pianist bij onze band hebben en dit was een mooie gelegenheid om de nieuwe samenwerking uit te proberen. Er was best veel publiek en ondanks dat we toch aardig wat gerepeteerd hadden ging eigenlijk alles fout. De pianist speelde zo nu en dan te hard, ik zong/sprak af en toe te snel of te langzaam, onze andere hond zat ook niet helemaal lekker in zijn vel, kortom het was een behoorlijke puinhoop. Toen ik tot overmaat van ramp ook nog eens mijn teksten vergeten was hadden we er beter mee kunnen stoppen. Maar in de show business (ahum) heb je de slogan, the show must go on en dat deden we dus ook. Dus we hebben ons met hangen en wurgen naar het einde van ons optreden geworsteld en we waren blij toen we weer aan tafel zaten met een biertje. Zwaar teleurgesteld in ons eigen kunnen probeerde we er achter te komen wat we fout hadden gedaan. Dat was redelijk veel.
De pianist zag het eigenlijk gelijk helemaal niet meer zitten, helemaal niet toen iemand eerlijk maar wel hard zei, dat hij er geen klote aan had gevonden, zakte zijn, maar ook onze moed, ons diep in de schoenen. Maar gelukkig trok dat gevoel weer snel weg. Na nog wat biertjes en veel geklets wisten we wat er niet goed was en wat en hoe we bij het volgende optreden moesten doen om een herhaling van deze avond te voorkomen. Het volgende optreden is al snel en ook redelijk belangrijk dus ik hoop dat dat beter gaat. Want stoppen is natuurlijk geen optie. Maar ik ben blij dat we een try out hebben gehad in De Cameleon. Als je eens een donderdag niets te doen hebt, zeker eens heen gaan.
http://www.decameleon.nl/
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
twee reacties op "De Cameleon"