Het gebeurt regelmatig dat iemand in een 'underdog' positie terechtkomt en in de verdrukking raakt. Vaak wordt dan een beroep gedaan op ons empathisch vermogen: laten we toch mild zijn en liever niet zo hardvochtig over die persoon oordelen. Daar zit veel in, reactionair gedrag tegenover de zwakste partij is niet iets waarmee je jezelf positief onderscheidt.
Maar anderzijds moeten we niet uit het oog verliezen dat het bestaan van 'underdogs' logischerwijs voortvloeit uit gelijktijdige aanwezigheid van 'upperdogs' – en de twee posities wisselen soms zómaar. In Angelsaksische landen zegt men dan: “If you can't stand the heat, you should stay out of the kitchen”. Heel aansprekend. Ben je lange tijd tot groot genoegen 'upperdog' geweest zonder je zelf in te laten met zoiets belachelijks als empathie voor jouw 'underdogs', ga dan niet opeens zielig doen als de bordjes worden verhangen.
Deze gedachten had ik bij de heisa rond de showadvocaat aan de Amsterdamse grachtengordel. Kon zich alles veroorloven, we mochten zelfs geen grapjes maken over zijn “midlife woman-hopping”. Heen en weer sprong hij in twee werelden, één wereld waarin hij voor zijn uitgelezen cliënten de kampioen-kommaneuker van de Nederlandse strafadvocatuur was – de andere zijn persoonlijke wereld waarin walvissen van ongerechtigheid door de vingers dienden te worden gezien. Kom, niet zo kinderachtig doen, we hebben te maken met een “popstar”!
Zwart geld
Die hoogmoed bracht hem eerst tussen de klemschroeven van de Belastingdienst voor grove nalatigheid en verzwegen zwart geld. De inspecteurs pakken dit soort zaken tegenwoordig steviger aan dan in het verleden. Verdubbelen of verdrievoudigen gewoon de veronderstelde achterstalligheid en gooien er nog een paar fikse boetes en renteheffing achteraan. Zulke blauwe enveloppen tussen je post doen het zweet uitbreken, dat kan ik u uit ervaring verklaren. Het verschil dat 't in mijn geval niet eigen nalatigheid betrof, maar die van de administrateur aan wie ik het wegens gebrek aan tijd en kennis had uitbesteed. Voor de advocaat gaat dit excuus niet op: er gaat immers geen dag voorbij of we zien meneer weer de blits maken in een of ander praatprogramma op de buis, tussendoor schrijft hij ook nog even een boek.
Slapjanussen
Toch zijn ze te mild daar bij die Belastingdienst, na een paar keer overleg is het al op een akkoordje gegooid. Gek dat ze dat bij mij niet deden, ik zit nog altijd in spanning. Bestaat er dan toch iets als klassendiscriminatie in Nederland? We hebben toch geen Griekse overheidsdiensten? Of ontbreekt het mij aan de juiste opleiding kommaneuken? Blijkbaar begreep de Raad van Discipline dat de showmaster door zijn recidive een blijvend risico vormt voor het aanzien van de beroepsgroep, zij wil hem royeren. In tegenstelling tot de belasting gooien ze het niet op 'n akkoordje met de flamboyante strafpleiter met zijn kapsel waarin elk haartje zijn plek kent. Nu geldt zijn woede “de pers”, het zijn alwéér anderen die het hebben gedaan.
Maar de Nederlandse rechtsgang zal eens laten zien dat zij niet net zulke watjes zijn als die slapjanussen belastinginspecteurs. Royeren die man, er is al te veel door de vingers gezien. De advocaat van de advocaat speelt nu zijn calimero rol. Héél interessant hoe dit afloopt.
Er lopen nog wat camerageile advocaten actief rond, die zijn nu gewaarschuwd: een luchtballon komt ruw omlaag als het onweer opsteekt.
twee reacties op "Underdogs"
Theo van Gogh had 'm kunnen regisseren.