Donderdagavond speelden de Rolling Stones een verrassingsconcert in club Le Trabendo in Parijs. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik ze gezien heb. Ik heb ze vaak gezien. Toen ik een jaar of acht was kreeg ik de eerste elpee van ze, in 1964/65 kreeg ik de plaat The Rolling Stones no 1 met o.a. de nummers Route 66 en Come on. Ik was meteen fan. Dat ben ik vanaf die tijd gebleven.
Dat eeuwige gezeur, wat tot de dag van vandaag doorgaat, wie er beter was, de Beatles of de Stones, dat is voor mij nooit een punt geweest. Natuurlijk waren de Stones veel beter. Dat eeuwige gedweep van al die Nederlandse muzikanten die al hun inspiratie nog steeds bij de Beatles halen. Doe me toch een lol zeg.
Natuurlijk ben ik niet meer zo idioot als vroeger maar het vuur is nog steeds niet helemaal gedoofd. Maar om een uur of tien in een bus te gaan zitten om ze ergens diep in Duitsland te zien spelen, wat ik vroeger deed, dat zou ik nu niet meer doen. De laatste keren ben ik zelfs niet meer naar de Arena geweest. Terwijl, toen ze in de jaren tachtig in De Kuip speelde ben ik drie keer achter elkaar geweest. En alle drie de concerten waren helemaal te gek.
Nijmegen, Den Haag, Keulen, Rotterdam, Amsterdam, Hannover zijn o.a. de plekken waar ik ze gezien heb. Maar het mooiste concert dat ik ooit van ze gezien heb, was toen ik op 26 mei 1995 met veel geluk in Paradiso terecht kwam. Ik stond voor de deur een beetje te kijken naar het publiek dat wel naar binnen mocht en ik deed ook geen moeite om binnen te komen. Dat zou nooit lukken. Zoveel geluk kon ik niet hebben. Maar dat bleek anders uit te pakken.
Er kwamen enkele mensen naar buiten die duidelijk van de organisatie waren en die begonnen mensen aan te wijzen die naar binnen mochten. Tot mijn stomme verbazing mocht ik ook naar binnen, zomaar, zonder uren in de rij te wachten of een nacht voor de kassa te liggen, zelfs zonder kaartje (ik kreeg een polsbandje).
Natuurlijk was het een te gek concert en eigenlijk was het na Paradiso genoeg. Ik had ze genoeg gezien. Ik heb nog verschillende andere concerten van ze gezien maar natuurlijk nooit meer zo goed als toen. Ik denk ook dat ik ze nooit meer live zal zien, want dat zou me teveel moeite zijn. Maar als ik dan die opgewonden mensen in de rij zie staan in Parijs en ik zie allerlei filmpjes op internet, dan voel ik het ook weer, die opwinding. Ik denk dan nog steeds: The Rolling Stones, the greatest rock and roll band in the world.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "The Rolling Stones"
Tegenwoordig mag je gewoon zeggen dat beide groepen grondleggers zijn geweest van twee stromingen, de hedendaagse rock en de melodische pop, die heel goed naast elkaar kunnen bestaan.
Overigens om wat tegengas te geven op Ronalds' opmerking: het woord Beatlesque kent geen Stones-equivalent...
Misschien was ik toen al een outsider.