Sinds kort woon ik in Noord. Voorheen was ik heel gelukkig in Nieuw-Sloten. Ik had daar een paleisje dat ik tot mijn verdriet en met groot verlies moest verkopen.
Gelukkig stond ik al meer dan 10 jaar ingeschreven voor een sociale huurwoning.
Zo begon een ontdekkingsreis langs sociale huurwoningen in Amsterdam.
Zoals u weet, 10 jaar inschrijfduur is peanuts. Een leuke woning in de Pijp, Zuid of Oud-West was niet voor mij weggelegd. Niet dat ik dat erg vond. Ik ben sowieso een buiten-de-ring-meisje. Ik houd de stadse drukte graag op gepaste afstand.
Ik reageerde op WoningNet op zoveel mogelijk woningen. Bijna allemaal waren ze in Zuidoost of Noord. Soms zelfs in Krommenie of Assendelft. En zonder uitzondering waren het buitengewoon deprimerende woningen. Donker. Bedompt. Klein. En dat voor bijna 700 euro per maand.
Tientallen woningen heb ik bezichtigd. De flat in Buitenveldert met ligbad en asbest.
Het appartement tegenover winkelcentrum Kraaiennest waar ik me bij de bezichtiging al van het balkon wilde werpen. Of dat leuke huis met aparte eetkamer tegenover de ArenA, tussen de wietkwekerijen: ik heb ze allemaal afgewezen.
Ik werd niet wanhopig, want ik wist: ergens in Amsterdam is er een woning voor mij.
En ik kreeg gelijk. Op Valentijnsdag mocht ik een nieuwbouwproject in Noord bekijken. De belangstelling was enorm, de televisie was erbij, en de moed zonk me een beetje in de schoenen.
Toen ik de modelwoning bekeek, werd ik verliefd. Dit was hem! Dit zou mijn nieuwe huis worden.
Ruim, licht, en alles nieuw.
Een maand of twee later werd ik gebeld door de woningbouwvereniging. “Gefeliciteerd! U krijgt de woning”. Ik was blij. Maar een uur later niet meer. Want de woningbouwvereniging belde terug: Sorry, foutje, u krijgt het niet.
Dan maar weer terug naar WoningNet en reageren op deprimerende appartementjes.
Tot ik een week later het huis definitief kreeg toegewezen. Echt. Het was van mij!
Mijn eerste sociale huurwoning.
Ik kende Noord niet en barstte van de vooroordelen. “Noord gestoord”, dat soort dingen.
Maar ik vind het heerlijk hier. Geen vliegtuigoverlast meer. Ontzettend veel groen in de buurt. Vlakbij de stad. Een leuke mengelmoes van bewoners. En een gloednieuw comfortabel huis.
Niet al mijn buren zijn blij. Want de lift is steeds stuk. En er zijn hangjongeren. Maar ik laat mijn humeur niet bederven. Ik ben smoor op Noord en ik ga hier niet meer weg.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Noord is inderdaad zo gek nog niet en flink in status gestegen sinds EyE de deuren opende.
Nou maar hopen dat de pontjes (gratis) blijven varen als straks de NZ lijn begint te rijden.