Maandagmiddag wil ik met twee collega’s na het werk nog even een biertje halen op het buitenterras van een van die nieuwe en trendy Amsterdamse horecagelegenheden aan het IJ. De zon schijnt en we zijn niet de enige liefhebbers. Sommige uitverkorenen op het terras hebben zelfs al een biertje, bitterballen en tacochips weten te bemachtigen.
Na 15 minuten tevergeefs wachten probeer ik de aandacht te trekken van een van de vele medewerkers binnen. Ze staan gezellig met elkaar aan de bar te kletsen en lijken de klanten buiten even vergeten te zijn. Kan een keertje gebeuren.
Een van de meisjes wuift uiteindelijk terug. Niet met een blik van ‘ik kom eraan en sorry dat ik u niet zag’, maar met zo’n wegwuifwuif van ‘u kunt hier niet bestellen’. Klaarblijkelijk hebben ouders, opleiding en bedrijfsleider haar niet het fatsoen bijgebracht om even naar buiten te komen vertellen wat ze wil zeggen.
Geen bediening
Een ouder Amerikaanse echtpaar helpt ons: ‘they don’t do service outside’. We dropen af… We hadden zo’n zin in dat biertje met borrelgarnituur, en misschien later zelfs een hapje eten.
Was het terras nu dicht, of moesten we de consumpties binnen halen, er stond nergens een bordje. We zullen het nooit weten, En, eigenlijk willen wij het niet weten. Dit was geen beste eerste indruk. De eigenaar reageerde overigens sportief en snel op onze klacht via Twitter. We gaan daarom zeker in de herkansing.
Servicepolitie
De omzet in de horeca krimpt dit jaar met bijna een procent. De vooruitzichten voor volgend jaar zijn slecht volgens de ING Bank. De sector krijgt dit jaar een extra knauw van het slechte zomerweer. Dan zou je juist nu verwachten dat iedereen ook echt zijn best doet om die mij het geld uit de zak te kloppen en niet van achter het glas wegwuift.
Helaas is niets minder waar. In Amsterdam zijn deze zomer opnieuw toprestaurants als Vermeer en Ciel Bleu domweg 4 tot 6 weken dicht. Toeristen staan voor een gesloten deur met hun rode Michelingids.
In een nieuw grand café op het Rembrandtplein kreeg onze hoogzwangere gast een glas wijn aangeboden, omdat ze het verkeerde gerecht kreeg geserveerd, een gerecht dat ze in haar toestand juist niet mocht hebben...
Wie de rubriek ‘servicepolitie’ in Parool leest of zelf uitgaat, ervaart hoe slecht het soms is gesteld met de gastvrijheid in de horeca. De reacties van de ondernemers zijn meestal een slappe verontschuldiging, zelden een welgemeend sorry. Is het nu overal kommer en kwel? Gelukkig niet!
Verwen me
Ik stem met mijn voeten. Ik loop de deur plat bij kroegen en restaurant die gastvrijheid en combineren met kwaliteit en een mooie prijs. Dan is er nog genoeg te ervaren in mijn buurt. Wij hebben De Belhamel, Bistrot Neuf, La Stage, Moes onder de Appel en Bierlokaal de Wildeman op kruipafstand of Restaurant de Kas op fietsafstand.
Geweldige plekken om eindeloos te genieten. Daar besteed ik wel graag mijn euro’s, ook als het straks weer guur en koud buiten wordt.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Ik ben een geboren en getogen Amsterdammer, uit 1959. Jij bent, net als heeeel veel provincialen, vrijwillig naar Amsterdam gekomen -ik weet bijna zeker dat je geen Amsterdammer bent-. Diezelfde mensen die tegenwoordig in de bediening werken, zijn ook allemaal provincialen, die komen hier niet om te werken, maar om feest te vieren -in Amsterdam kan/mag alles, van wie?- De mensen die het meest klagen -oa. Grachtengordel- bestaan allemaal uit boeren en buitenlui. Ik voel me als Amsterdammer ontheemd in mn eigen stad. Jullie kunnen -uiteindelijk- weer terug naar je dorp/streek als je hier je vriendje of vriendinnetje hebt gevonden en de huizen te klein worden voor je boerenvrouwtje en boerenkindje. Dan toch liever een rustig huisje met een tuintje buiten. En dan komt er weer een nieuwe lichting provincialen naar Amsterdam, en begint het verhaal weer opnieuw... Ja, ik heb Amsterdam zien veranderen -niet ten goede-. De "Amsterdammer" bestaat -helaas- niet meer.