AmsterdamCentraal.nl

Dit is helaas ook mijn ervaring. Tot twee keer toe heb ik een klacht uiteindelijk moeten indienen bij de Gemeentelijke Ombudsman Tot twee keer toe werd die klacht gegrond verklaard.

Een jaar geleden mochten bewoners en ondernemers commentaar geven op de ingrijpende plannen voor het Stationsplein en de Rode Loper. Dat werd door meer dan 30 partijen stevig, en met goede argumenten, gedaan.

Echter, op geen enkele suggestie of vraag van bewonersgroepen en ondernemers werd inhoudelijk ingegaan. De ambtenaren namen nog niet eens de moeite om een bijeenkomst over de plannen te organiseren of de pijnpunten in een persoonlijk gesprek uit te leggen. De procedure bleek een grote partijen tijger, of beter nog botte bijl, om de not-in-my-backyard gevoelens van bewoners te bagatelliseren. Intussen worden we afgedaan als lastige burgers...

Het voorlopig ontwerp is ongeschonden vastgesteld. Of, zoals de gemeente meldt: ‘Het traject om tot dit ontwerp te komen hebben wij zo zorgvuldig mogelijk doorlopen, waarin we alle reacties hebben afgewogen’. Zo denk ik er dus helemaal niet over, en met mij vele anderen in de buurt. We zijn helemaal niet serieus genomen.

Toen ik daarover een mail stuurde aan de ambtenaar was de reactie kortaf: ‘Er is geen bezwaar mogelijk tegen het raadsbesluit tot vaststelling van het voorlopig ontwerp. U kunt wel tegen de tijd dat de uitvoering plaatsvindt, bezwaar maken tegen concrete besluiten zoals een bouwvergunning’. We worden dus met een kluitje het riet ingestuurd.

Voor het Stationseiland en de Prins Hendrikkade wordt op dit moment een nieuw bestemmingsplan opgesteld. In het najaar van 2012 worden de bestemmingsplannen ter inzage voorgelegd en hebben we opnieuw de mogelijkheid om een formele reactie in te dienen. Er reken maar dat we gaan klagen, heel veel klagen, en met alle middelen die ons ten dienste staan; procedures, publiciteit, demonstratie, sociale media, ombudsmannen en zelfs harde politieke chantage. Alleen klagen helpt, leren we.

De trend die Jasper Karman schetst is zorgwekkend. De plannenmakers gaan simpelweg voorbij aan de wensen en belangen van bewoners en ondernemers. Elk boekje over stedelijke planologie start met het belang van die laatste, een enkele procent, die alles kan tegenhouden. Ga serieus om met die belangen bij de start van elk plan.

Ik heb een hekel aan die we-zien-wel-waar-het schip-strandt planologie. Het kost onnodig veel energie en leidt niet tot betere, of snellere, besluitvorming. In de hele wereld groeien steden snel. In de hele wereld wordt onderzoek gedaan naar stedelijke ontwikkeling. Daar is veel van te leren. Of zou het komen omdat de Amsterdamse ambtenaar zelf meestal geen Amsterdammer is? Je moet wonen en werken daar waar je ervaart hoe de stad leeft en ademt. Je moet de stad van dichtbij meemaken samen met zijn bewoners, ondernemers en bezoekers. Ik kan me geen beter leerschool voorstellen.