Het onderwijs staakt en demonstreert tegen de bezuinigingen. Volkomen terecht. Een land dat op z'n kinderen bezuinigt is niet goed wijs, hoe diep de crisis ook mag zijn. En in dit geval worden ook nog vooral de kinderen getroffen die sowieso al moeite hebben met de leerstof, omdat ze gedrags- en/of leerstoornissen hebben.
Zelf werkte ik in een inmiddels tamelijk ver verleden in het speciaal onderwijs. Ik ondervond hoe belangrijk het is dat kinderen met bijvoorbeeld een lichte hersenbeschadiging (maar verder normaal intelligent) veel baat hadden bij de aangepaste en veilige omgeving die dit type onderwijs bood. Ze hadden bijvoorbeeld concentratieproblemen, dyslexie, waren extreem teruggetrokken of juist extra druk.
In het reguliere onderwijs waren ze onverbiddelijk de klos, in kleinere klassen met individuele aandacht zag je ze opbloeien, zelfvertrouwen (her)winnen en rustiger worden.
Diverse regeringen hebben de afgelopen jaren een grote mond opgezet over 'Nederland kennisland', over de leidende rol die onze kenniseconomie weer in Europa en zelfs de hele wereld zou moeten vervullen. Het tegendeel gebeurt, we zakken dramatisch terug in de ranglijstjes. De grondslag voor die kenniseconomie wordt toch gelegd in basis- en voorgezet onderwijs.
Maar in welke situatie zitten we nu? Het niveau van de studenten op de onderwijzersopleidingen is historisch bedroevend. Kinderen met een onderwijshandicap worden straks weer achterin volle klassen weggemoffeld. Daar mogen ze de godganse week zitten tekenen. Net als vijftig jaar geleden.
Ook het niveau van ministers is tegenwoordig al zeer bedenkelijk. Je kunt met slechts een verpleegstersopleiding blijkbaar al minister van onderwijs worden. Geen wonder dat deze minister zelf denkt dat het Nederlandse onderwijs tot 'de wereldtop' behoort en dat ze haar 'focus' richt op het 'op orde zijn van de basis'. Bij het lezen van zulke uitspraken in het licht van de huidige maatregelen weet ik zeker: zo'n type heeft zélf nog wel wat speciaal onderwijs nodig. Of het helpt is een tweede.
twaalf reacties op "Weer in de verdomhoek"
Maar als ik een publiek figuur was die het hoofdzakelijk van praten moet hebben had ik er allang iets aan gedaan: het leidt nl enorm af van de inhoud.
En het is geen lichamelijk gebrek: het is een af te leren verkeerde mondstand i.c.m. de tong. Voor zover de fysiek er soms een rol in speelt: de orthodontist kan heel geraffineerde dingen doen met tanden. Is geloof ik ook nog verzekerd in een aanvullingspakket, hoewel een minister dat ook best zelf kan betalen.
Kan het misschien zo zijn dat toen Van Bijsterveldt nog op de basisschool zat, de schoollogopediste inmiddels al wegbezuinigd was?
Heb ik nou die Elias weer op zijn fysiek aangevallen? Nou dan moet hij maar niet zoveel naar binnen schoffelen. Er zitten al te veel van die plofkoppen in Den Haag. Hoe moeten we nog de obesitas bij de jeugd bestrijden?
De meeste mensen in Nederland worden bij een sollicitatie uitgebreid doorgelicht en gewogen of ze wel gekwalificeerd zijn voor een bepaalde baan.
Stel dat mevrouw van Bijsterveldt met haar HBO-diploma verpleegkunde als gewone burger had gesolliciteerd naar de functie van directeur generaal van het ministerie van onderwijs. Wat denk jij dan: zou ze zijn aangenomen of meteen een afwijzingsbrief hebben gekregen?
En zo lopen en liepen er in dit land heel wat totaal ongekwalificeerde en daardoor dikwijls incompetente ministers rond, het resultaat van ordinaire partij- of vriendjespolitiek. Dit land stikt van de benoemde bestuurders die een riant salaris hebben, maar nog nooit blijk hebben gegeven van enige vakbekwaamheid. Die zie je telkens ook weer opduiken in allerlei lucratieve nevenfuncties.
Dat is niet goed voor de democratie, want Nederland wordt voor een belangrijk deel geregeerd door een old boys/girls network dat elkaar de baantjes toeschuift. Daar mogen we best eens wat kritischer op zijn. Dat is niet 'wegzetten', maar terecht vraagtekens zetten bij de competentie van een minister die de belangen van de zwakste groep kinderen in de samenleving opoffert.
En dáár kan ik dan weer weinig sympathie voor opbrengen.
Waarom trappen we toch steeds nog in die 19e eeuwse gewichtigdoenerij? Vertrouwenskwestie, weg met die minister die meer facade dan inhoud is, net als die van Bijsterspoor zou ik zeggen. Naar de verpleging, handen aan het bed en Ivo burgemeester van een landelijk dorpje in de Achterhoek.