Ik moet nu toch echt even opkomen voor de 'verwarde man' die een toespraak hield in het Concertgebouw. En vooral ook voor alle andere 'verwarde' mensen in de stad.
Burgemeester van der Laan heeft de verwarde man uit het Concertgebouw namelijk gedwongen laten opnemen in een psychiatrische kliniek. Op zich is dat misschien fijn voor voor de 'verwarde man', dan kan hij worden behandeld. Maar de kans is groter dat dit slechts een beleefdheidsgebaar is naar onze geschokte vorstin. Ik gok dat hij binnenkort weer onbehandeld over straat loopt.
Hoe het ook zij, het is niet eerlijk tegenover al die andere verwarde mannen en vrouwen in de stad. Die hebben ook recht op behandeling.
Maar dat gaat zomaar niet. Tegenwoordig moet je minstens met een bijl staan zwaaien. Liefst eentje waar het bloed vanaf druipt. Pas dán vindt de crisisdienst voldoende aanleiding om je gedwongen te laten opnemen. Er is namelijk helemaal geen plaats voor 'gewone' verwarde mensen in de klinieken. Dit tot frustratie van de directe omgeving.
Allerlei andere 'verwarde mannen' terroriseren dikwijls jarenlang hun buren met extreem overlast gevend gedrag, maar worden niet gedwongen opgenomen. Iemand die ik ken bedreigde in een psychose zijn vader met een keukenmes, maar de crisisdienst zag geen aanleiding om hem gedwongen op te nemen.
De incidenten met 'verwarde mannen' zijn doorgaans veel extremer van aard dan het voorval in het Concertgebouw. Andere 'verwarde mannen' klimmen op het dak en smijten dakpannen naar beneden, ze gooien hun complete huisraad uit het raam, ze klauteren in een hijskraan of ze vermoorden de buren met een bijl.
Kijk, dát zijn 'verwarde mannen'. Als ze niet ter plekke zijn doodgeschoten moeten die gedwongen worden opgenomen.
Zij zijn namelijk een direct gevaar zichzelf of voor de omgeving. Dat is geloof ik het criterium voor gedwongen opname.
Onze Concertgebouwspreker bleef rustig en beleefd. Hij legitimeerde zich keurig en ging mee zonder verzet.
Ik durf de stelling aan dat wanneer de koningin niet in de zaal had gezeten, deze man inmiddels alweer aan zijn lot was overgelaten. In alle vrijheid.
Maar ja, ik ben Trix niet.