Onwillekeurig denk ik even terug aan een eerder incident dit jaar, de overval op tabakszaak 't Brandpunt op de Waddenweg, waarbij medewerker Achmed Abdalla ernstig gewond raakte en op een haartje na het leven liet. Toen de drie achttienjarige dadertjes werden opgepakt, was het politiechef Nicole Bogers die een uiterst kritische kanttekening plaatste bij het feit dat deze jongens al jarenlang door allerlei jongereninstanties werden begeleid en gevolgd, maar dat deze kennelijk niet in staat waren geweest ze op de rails te krijgen. Laten we eens kijken naar wat die opmerking impliceert.
Waterzak
Ik zal er wel geen vrienden mee maken, maar ik ben een voorstander van extra politietoezicht en camerabewaking in winkelgebieden, gewoon omdat iedere overval, en dus ook ieder slachtoffer er één is. Een winkelstraat waar camera's hangen is voor winkeliers een veiligere straat. Daarmee los je het probleem echter niet op, een potentiële overvaller die merkt dat zijn werkgebied te goed beveiligd is neemt niet alsnog een krantenwijk, maar wijkt uit naar een minder goed beveiligde straat of stapt over naar een andere criminele bezigheid. Deskundigen noemen dit het waterzakeffect: wat je op de ene plek wegdrukt, komt ergens anders weer naar boven.
Om nog maar een watermetafoor te gebruiken: ook op het gebied van de opsporing is het dweilen met de kraan open. Voor iedere overvaller die achter de tralies gaat lijken er tien terug te komen. En hoewel ik vind dat politie en justitie geen middel ongebruikt mogen laten om de daders van dit soort delicten op te pakken en te straffen, ben ik bang dat dit onze veiligheid nauwelijks verbetert als we er niet in slagen de jonge aanwas van overvallertjes en berovertjes tegen te gaan.
Carrière
Voordat ze hun eerste overval plegen hebben dit soort ettertjes vrijwel altijd al een hele criminele loopbaan achter de rug, waarbij ze carrière maken met steeds ernstigere feiten. Dat betekent automatisch dat ze niet alleen bij politie en justitie bekend zijn, maar ook bij een breed scala aan hulpverleners en jongerenorganisatie, zoals jeugdreclassering en het Bureau Jeugdzorg, die daar dus kennelijk tevergeefs allerlei energie en tijd in hebben gestopt en nu aan de kant moeten toezien hoe hun protegés promoveren naar 'het grote werk'.
Nog zuurder is dat een beetje deskundoloog die zich heeft verdiept in "Criminologie voor Dummies" een criminele carrière in de meeste gevallen al kan voorspellen vóórdat het eerste strafbare feit is gepleegd. Het herkennen van indicatoren dat een jongere de verkeerde kant op gaat (gebroken gezin, onkundige ouders, crimineel ouder broertje, spijbelen, verstandelijke handicap, gedragsstoornissen en noem maar op) is feitelijk een basisvaardigheid voor iedere jeugdhulpverlener, wat dus eigenlijk zou moeten inhouden dat de aanwas van jonge crimineeltjes met de juiste wijze van ingrijpen behoorlijk zou moeten afnemen. En dat is nou precies waar al die mooie instanties het, getuige de frustraties van Bogers, met z'n allen laten afweten.
Onmacht en onkunde?
Wie z'n oor een beetje te luisteren legt in Jeugdland kent ondertussen de verhalen over verregaande incompetentie, capaciteitstekorten, bureaucratie en het onvermogen om door te pakken, vooral bij het Bureau Jeugdzorg. Dat die zaken een rol spelen is ongetwijfeld waar, maar veel problemen worden ook veroorzaakt door andere factoren. Zo is de informatieuitwisseling tussen de verschillende instanties, justitie en politie gebonden aan allerlei privacyregels en zijn de mogelijkheden om druk uit te oefenen op ouders en verzorgers zeer beperkt. Het uit huis halen van een kind dat binnen een gezin onvermijdelijk naar de knoppen gaat is binnen dit probleemgebied vrijwel onmogelijk en ook het tot medewerking dwingen van ouders en verzorgers door bijvoorbeeld financiële sancties (inhouden kinderbijslag) worden als maatschappelijk not done beschouwd. Hulpverleners en gezinscoaches staan over het algemeen machteloos als kinderen of ouders geen medewerking verlenen en nog vaker omdat de instanties die bepaalde maatregelen moeten uitvoeren daar door plaats- en capaciteitsgebrek niet toe in staat zijn.
Daar zal ook in de komende tijd weinig verandering in komen. In het nieuwe regeerakkoord is precies één regel opgenomen over het in kaart brengen van kinderen met probleemgedrag, maar de grootste aandacht, en dus ook het grote geld, zal vooral gaan naar politiek stoerdere maatregelen zoals cameratoezicht, meer blauw op straat, meer politiebevoegdheden en hogere straffen. Oftewel, we investeren in nieuwe dweilen en afvoer, maar laten de kraan wagenwijd openstaan.
Heren politici, daar ligt de bal. Wie schopt 'm erin?
(Zie overigens ook dit artikel, waarin in de reacties uitgebreid aandacht aan vroegsignalering wordt besteed)
Ik zal er wel geen vrienden mee maken, maar ik ben een voorstander van extra politietoezicht en camerabewaking in winkelgebieden, gewoon omdat iedere overval, en dus ook ieder slachtoffer er één is. Een winkelstraat waar camera's hangen is voor winkeliers een veiligere straat. Daarmee los je het probleem echter niet op, een potentiële overvaller die merkt dat zijn werkgebied te goed beveiligd is neemt niet alsnog een krantenwijk, maar wijkt uit naar een minder goed beveiligde straat of stapt over naar een andere criminele bezigheid. Deskundigen noemen dit het waterzakeffect: wat je op de ene plek wegdrukt, komt ergens anders weer naar boven.
Om nog maar een watermetafoor te gebruiken: ook op het gebied van de opsporing is het dweilen met de kraan open. Voor iedere overvaller die achter de tralies gaat lijken er tien terug te komen. En hoewel ik vind dat politie en justitie geen middel ongebruikt mogen laten om de daders van dit soort delicten op te pakken en te straffen, ben ik bang dat dit onze veiligheid nauwelijks verbetert als we er niet in slagen de jonge aanwas van overvallertjes en berovertjes tegen te gaan.
Carrière
Voordat ze hun eerste overval plegen hebben dit soort ettertjes vrijwel altijd al een hele criminele loopbaan achter de rug, waarbij ze carrière maken met steeds ernstigere feiten. Dat betekent automatisch dat ze niet alleen bij politie en justitie bekend zijn, maar ook bij een breed scala aan hulpverleners en jongerenorganisatie, zoals jeugdreclassering en het Bureau Jeugdzorg, die daar dus kennelijk tevergeefs allerlei energie en tijd in hebben gestopt en nu aan de kant moeten toezien hoe hun protegés promoveren naar 'het grote werk'.
Nog zuurder is dat een beetje deskundoloog die zich heeft verdiept in "Criminologie voor Dummies" een criminele carrière in de meeste gevallen al kan voorspellen vóórdat het eerste strafbare feit is gepleegd. Het herkennen van indicatoren dat een jongere de verkeerde kant op gaat (gebroken gezin, onkundige ouders, crimineel ouder broertje, spijbelen, verstandelijke handicap, gedragsstoornissen en noem maar op) is feitelijk een basisvaardigheid voor iedere jeugdhulpverlener, wat dus eigenlijk zou moeten inhouden dat de aanwas van jonge crimineeltjes met de juiste wijze van ingrijpen behoorlijk zou moeten afnemen. En dat is nou precies waar al die mooie instanties het, getuige de frustraties van Bogers, met z'n allen laten afweten.
Onmacht en onkunde?
Wie z'n oor een beetje te luisteren legt in Jeugdland kent ondertussen de verhalen over verregaande incompetentie, capaciteitstekorten, bureaucratie en het onvermogen om door te pakken, vooral bij het Bureau Jeugdzorg. Dat die zaken een rol spelen is ongetwijfeld waar, maar veel problemen worden ook veroorzaakt door andere factoren. Zo is de informatieuitwisseling tussen de verschillende instanties, justitie en politie gebonden aan allerlei privacyregels en zijn de mogelijkheden om druk uit te oefenen op ouders en verzorgers zeer beperkt. Het uit huis halen van een kind dat binnen een gezin onvermijdelijk naar de knoppen gaat is binnen dit probleemgebied vrijwel onmogelijk en ook het tot medewerking dwingen van ouders en verzorgers door bijvoorbeeld financiële sancties (inhouden kinderbijslag) worden als maatschappelijk not done beschouwd. Hulpverleners en gezinscoaches staan over het algemeen machteloos als kinderen of ouders geen medewerking verlenen en nog vaker omdat de instanties die bepaalde maatregelen moeten uitvoeren daar door plaats- en capaciteitsgebrek niet toe in staat zijn.
Daar zal ook in de komende tijd weinig verandering in komen. In het nieuwe regeerakkoord is precies één regel opgenomen over het in kaart brengen van kinderen met probleemgedrag, maar de grootste aandacht, en dus ook het grote geld, zal vooral gaan naar politiek stoerdere maatregelen zoals cameratoezicht, meer blauw op straat, meer politiebevoegdheden en hogere straffen. Oftewel, we investeren in nieuwe dweilen en afvoer, maar laten de kraan wagenwijd openstaan.
Heren politici, daar ligt de bal. Wie schopt 'm erin?
(Zie overigens ook dit artikel, waarin in de reacties uitgebreid aandacht aan vroegsignalering wordt besteed)
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
30 reacties op "Overvallers-dweilen met de kraan open"
(En nu niet meteen vragen wat het juiste tempo dan is, gewoon een kwestie van zelf proberen tot je het snapt.)
net zoals de scootertjes die niet te stuiten zijn
Het probleem is dat dit vaak discriminatie is.
De gang biedt structuur, een soort vervangend gezin. Met geheel eigen normen en waarden. Met carrieremogelijkheden. Snel geld, geen belasting betalen.
Voor veel 'kansenjongens' een stuk aantrekkelijker dan braaf vakkenvuller bij de Dirk voor een slavenloon
Maar met 'kansenjongens' bedoelde je toch wat ik als oudelullengeneratie ooit 'achterstandsjongeren' noemde?
En waarom zou je gaan vakkenvullen of in een tehuis voor demente ouderen gaan werken (dat laatste alleen met een taakstraf, toch?)- ik deed het toen ik van de middelbare school af ging een jaar, en met veel voldoening- als je voor een beetje 'doekoe' een 'gun' kan krijgen: dan ben je íemand' en ligt het grote geld niet meer ver weg...(gewoon, juwelier omleggen ofzo)
Ik vraag me echt af wie er nu nog zo blij is met Big Brotha' Amerika... Ja ooit in een ver verleden binnengehaald als bevrijder van Nederland, ze hebben het toen gelijk geanexeerd op hun cultureel niveau...
Laat Nederland alsjeblieft niet de oren hangen naar dit grote land dat nog steeds niet in staat is echt beschaafd te zijn, niet voor de sociaal zwakkeren kan zorgen,alle Obama's ten spijt, en ook niet in staat is echte 'cultuur' te exporteren: het moet plat, grof, dom of ziek zijn, als het maar geld genereert (zie alle commerciële zenders op de TV..)
En natuurlijk heeft nederland zeer veel boter op het hoofd, want wij waren ooit de transporteurs (nederland transportland!) van alle voorouders van de 'rotjochies' van nu: de slaven van Ivoorkust naar Suriname en de Antillen, bijv... En wij hebben de (groot-)ouders van die Marokkaanse ettertjes zelf gezegd in de 60'er jaren dat ze onze shit moesten opruimen voor een hongerloontje...
Ik denk dat extra politietoezicht en strenger straffen een typisch voorbeeld is van symptoombestrijding. Laat die 'rotjochies'en 'etterbakkie's nou eens gewoon goed onderwijs volgen, desnoods met meer begeleiding dan gemiddeld, zorg ervoor dat de ouders ofwel zelf de regie in handen nemen voor hun kinderen, ofwel, laat ze opvoeden bij personen die wel capabel zijn.
En tot slot: natuurlijk, overvallers die al een dikke 'waslijst' op hun geweten hebben direct opsluiten, om i.i.g. duidelijkheid te scheppen dat het niet lucratief is om een medemens om te leggen voor een beetje 'doekoe'...
Misschien is het toch geen eenvoudige kwestie van eenheidsworst.
Je bent echt een suffie als je niet ziet dat het -in goed Nederlands- bendes zijn.
Verdiep je er eens in zou ik zeggen.
Zeker op de Sociale Academie gezeten in de jaren 80? In de jaren 60 pakten wij dat anders aan, al die jongeren gingen naar zwakzinnigeninrichtingen. Het gemiddelde IQ ligt namelijk onder de 90 bij de meesten van deze criminele jongeren. Maar helaas zijn zowel de psychiatrische klinieken als de zwakzinnenzorg instelling grotendeels wegbezuinigd, Er kwamen teveel patiënten. Vandaar ook dat de norm is aangepast en je pas geestelijk gehandicapt mag worden genoemd bij een IQ van onder 80, was vroeger 90. Maar ook met een IQ van onder de 80 wordt niet meer ingegrepen, er zijn er eenvoudig weg teveel en de kosten om al deze jongeren blijvend in instellingen onder te brengen zijn waarschijnlijk te hoog.
Jij enig idee hoe we deze overvallers dan kunnen laten stoppen?
Frans: deze zijn er nog steeds, voor mensen die compleet 'out of order'zijn'. Dat heeft niets te maken met het soort jongeren waar ik het over had, die zijn 'behept' met een slechte opvoeding, gescheiden ouders, huiselijk geweld etc.etc. Dan kom je vaak niet meer aan leren en school toe, en ook: verkeerd voorbeeld doet snel volgen...
Er zijn voldoende onderzoeken, en praktijkvoorbeelden dat deze jongeren met intensieve begeleiding alsnog een opleiding afmaken, een baan krijgen etc. Ook je stelling over 'IQ onder de 90' is nogal dom, er is geen geconstateerde directe relatie tussen IQ en jeugdcriminaliteit...
Ook is gebleken dat bovenstaande begeleiding uiteindelijk goedkoper is: mindere criminaliteit, minder 'blauw' nodig en minder menselijk leed.
Verder heeft voortschrijdend inzicht behandelaars tot de conclusie gebracht dat de meeste door jou als 'zwakzinnigen' betitelde personen, meestral prima kunnen functioneren in een beschermde omgeving.En dat deze groep vrijwel nooit crimineel is...
Bij nader inzien raken je uitspraken eigenlijk kant noch wal.
En: ik heb NIET op de sociale academie gezeten in de jaren '80, ik ben ouder dan je veronderstelt.
Maar ik moet de PVV niet teveel ideeën voorschotelen, want ik krijg ineens andere (tamelijk enge) visioenen..