AmsterdamCentraal.nl

Door Brussel ja. U weet wel: die in- en intreurige stad met de goorste toiletten aan deze kant van de Oeral, waar de taxichauffeurs nog onbeschofter zijn dan de onze (het kan echt!), waar op twee minuten gaans van de Grote Markt alle leven ophoudt, waar het enige vertier bestaat uit een vettig ijzermolecuul en een pissende bronzen tuinkabouter en waar alle buurten met enig karakter zijn vervangen door megalomane betonnen kantoorkolossen. Die stad vol ongewassen pummels die enkel Frans spreken - en nog slecht Frans op de koop toe.

Ook op het Stadhuis begrijpen ze er niets van. AT5 heeft het over ‘een streep door de rekening voor wethouder Lodewijk Asscher. In 2006 reserveerde hij nog ruim vijftig miljoen euro om de stad in vier jaar tijd aantrekkelijker te maken.’ Arme Lodewijk. In gedachten zien we hem staan, op de vluchtstrook van de A10-Zuid, wanhopig wapperend met een bundeltje bankbiljetten naar de zuidwaarts zoevende zakenlieden. ’s Avonds, thuis aan de keukentafel, legt hij het moede hoofd in de handen en piekert zich suf: ‘Wat hebben die Belgen dat wij niet hebben?’

Zoals de meeste Nederlandse politici is Lodewijk Asscher een integer man. Hij kan zich dan ook moeilijk verplaatsen in de twijfelachtige mores van zakenlui. Die denken immers dat alles voor geld te koop is, ook (vooral!) lokale bestuurders. In België begrijpen ze dat principe zoals bekend een stuk beter: daar is het heel gebruikelijk dat politici zich uitgebreid in de watten laten leggen in ruil voor een paar douceurtjes voor het bedrijfsleven. Corruptie en smeergeld: het is de enige taal die ondernemers spreken. In Nederland werken de zaken niet zo. Amsterdam investeert een enorme som gelds in de verbetering van het ondernemersklimaat. Ondernemers begrijpen zoiets niet. Ze zoeken er iets achter. Ze worden nerveus en paranoïde. In het ergste geval slaan ze door en gaan ze naar Brussel.

Amsterdamse ondernemers – steeds volgens het onderzoek van Cushman & Wakefield – klagen dat er voor het bedrijfsleven niet genoeg wordt gedaan. Dat ze daarover klagen is niets nieuws: ondernemers zeuren altijd dat er niet voldoende voor ze wordt gedaan. Kijk maar eens naar je eigen baas. Een tevreden ondernemer verstaat z’n vak niet.

Daarom is het onzin om het beleid aan te passen aan de uitkomsten van enquêtes onder zakenlieden. Die zijn zo veranderlijk als het weer. In de European Cities Monitor van vorig jaar werd Brussel juist voorbijgestreefd door Amsterdam. En in een onderzoek dat eerder dit jaar werd uitgevoerd door Mastercard staat Amsterdam op de vierde plaats van Europese zakensteden, en nummer tien wereldwijd. Brussel komt in die lijst überhaupt niet voor.

Het lijkt er dan ook sterk op dat de resultaten van dit soort onderzoeken niet afhangen van een objectief oordeel, maar van de hoeveelheid single malt whisky die door de zakenlieden in Europese hotelbars wordt verzwolgen. Als Asscher verstandig is, houdt-ie in het vervolg die 50 miljoen in z’n zak. Hij kan beter even naar Hotel de l’Europe kuieren en de obers daar eens een flinke tip geven. Dan streven we volgend jaar geheid Parijs voorbij.