AmsterdamCentraal.nl

Heel erg lang geleden besloot ik, klein provinciaaltje dat ik was, te gaan studeren in Amsterdam. De Grote Stad. De Stad waar Iedere Inwoner Trots Op was. De Stad der Steden, Waar het Kosmoplitisch Leven Zijn Gang zou Gaan. Met glanzende oogjes, vooruitlopend op het komend geluk, zat ik in 1998 in de trein, op weg naar Amsterdam. Mijn Nieuwe Stad.



Ik kwam terecht in Amsterdam-Noord. De roemruchte studentenflat op de Cleyndertweg. Ik stapte bepakt en bezakt in de lift en snoof de lucht van StudentenFlatLift diep op... Hmmm...

Bah!

Urine! En nog verse ook zo te ruiken!

Eenmaal aangekomen donderde ik kokhalzend de lift uit. Allejezus, wie doet dat nou?



Al gauw verdwenen mijn dromen als sneeuw voor de zon: wonen in Amsterdam-Noord was net zo saai en dorps als waar dan ook: de echte lol lag aan de andere kant van het IJ, met de bus of het pontje, de stad in. Maar de geur van urine bleef al die jaren in de lift. Al die jaren dat ik dagelijks minimaal eenmaal die lift nam stonk het er naar. En nooit in al die keren dat ik vol verwachting de liftdeur opende, zag ik ooit de dader staan, op heterdaad betrapt, met zijn broek op de knieen. Nooit iemand die: "Hallo, ik ben Peter, ik heb een blaasprobleem" zei. Nooit de dader maar wel altijd die rotzooi.



Maar nu wil Amsterdam-Noord meer. En beter. Ze dromen van een Stadsdeel waar Iedereen Trots op is. Stadsdeel der Stadsdelen, waar Het Kosmopolitisch Leven zijn Gang gaat. Ze dromen van multimediaal sport en muziek spektakel met de naam 'amsterdam dome': het project dat van Noord in 1 klap 'the place to be' moet maken. Ik schud mijn hoofd en stap in de lift. gadver, weer die lucht.