Ik draai me om en zie drie gasten me vragend en nogal dwingend aankijken. Met een stalen gezicht loop ik richting het perron.
Zo'n tien minuten later zit ik in de trein. Om me heen zit iedereen te praten, te bellen of te sms'en. Uit het geroezemoes hoor ik luidruchtig gelach en gescheld opdoemen. Het blijken dezelfde gasten als net. Ze zien me zitten en fluisteren iets tegen elkaar. Met een serieus gezicht lopen ze een aantal stappen verder, en stoppen ze bij mijn stoel. Ik kijk op: "HOER! LESBIE!"
Ik blijf verstomd achter: Ik vind het zó asociaal! Omdat ik dus niet reageerde op dat achterlijke ge-"pssst" ben ik opeens een hoer? En lesbisch?! Ik kan er echt niet bij. Hebben die gasten geen opvoeding gehad, hoor ik me mezelf afvragen?!
Ik blijf me altijd ongemakkelijk voelen in deze situaties. Ik wil niet reageren op dat ge-psst, maar dan ben ik er zeker van dat ik negen van de tien keer uitgescholden word.
Omgekeerd kan ik het me niet eens voorstellen. Als ik een leuk persoon op straat zie, ga ik toch ook niet uitgebreid "psssst" lopen roepen, of schreeuwen dat hij terug moet komen als hij vijftig meter verder is? Laat staan dat ik "HOMO" of "KLOOTZAK" naar 'm roep als hij niet terugkomt.
Of is het nou héél gek dat ik dat niet zou doen? Bovendien vraag ik me nog steeds af hoe ze zouden reageren als ik er wél op in zou gaan..
Vervelend is ook dat je meestal niet op de omstanders hoeft te rekenen, daar moeten we maar eens verandering in brengen. Ik beloof hierbij plechtig de volgende keer niet weg te kijken, maar zulke geile bokken hierop aan te spreken!